Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
Rate this post
  • Alles mogen voelen?
    Rate this post

    Je wordt als gevoelsmens geboren; zonder taal. Je gedrag wordt bepaald door gevoelens van honger, verdriet, onbehagen enzovoort.

    Ook peuters laten veel gevoel zien: bij de kassa stortten ze zich stampend en huilend op de grond omdat het begeerde ijsje niet gekocht wordt. Als je 4 bent, huil je nog dikke tranen om een verloren Nijn. Maar… dan koopt oma meteen een nieuwe knuffel die anders ruikt en je moet blij zijn. Je hoort je moeder tegen de oppas zeggen dat ze maar geen aandacht aan je verdriet moest besteden. Een nieuwe Nijn is aangeschaft… Maar je mist die oude, stinkende, gehavende metgezel zo… Gevoel moet beheerst worden. Maar wat moet je met al die lichamelijke energie die vrijkomt als je nog steeds verdrietig of boos bent? Want dat gevoel veroorzaakt een reactie in je lijf. Emoties beïnvloeden gedrag. Als ze niet erkend, gehoord, begrepen worden, onvoldoende ruimte krijgen, concludeert een kind dat zijn gevoel niet klopt. Twee opties dus: wegdrukken of nog duidelijker uiten. Niet gehoord gevoel blijft zeuren. En als het te lang weggestopt wordt, vliegt de deksel van de pan. Gedrag ontregelt: agressie, faalangst, verlegenheid. Als je geluk hebt, zoeken ouders dan hulp bij iemand die niet onmiddellijk een diagnose plakt.
    Bij mij mogen kinderen weer hun eigen gevoelens verkennen. We wiebelen tussen fijne en niet-fijne emoties. We wiebelen van boos naar rustig en terug. ‘Boos’ hoort erbij. Maar jij hebt de regie: je mag alles voelen, denken, vinden. Je kunt niet alles doen. Door emoties een taal, vorm en kleur te geven, vast te pakken, kun je verwerken en komt er balans.
    Zo kan het dat een faalangstig kind dat uitsluitend tussen lijntjes durfde te kleuren, opeens met zijn voeten een schilderij gaat maken waar ‘blij’, ‘boos’ en ‘bang’ in allerlei kleuren doorheen mogen lopen. ‘Boos’ krijgt een vorm; ‘verdriet’ ook. Leren huilen. Tussen verf en tranen ontmoeten kinderen zo hun eigen ‘ik’ en komen ze weer in balans.

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply