Zie jij dat jouw kind er moeite mee heeft om vrolijk met vriendjes en vriendinnetjes te spelen, wanneer zijn of haar broertje of zusje is overleden? Zo’n situatie komt nogal eens voor. Je kind voelt zich dan schuldig dat het vrolijk is en daardoor op dat moment niet aan het overleden gezinslid denkt. Je kind is misschien ook bang dat jij dan boos op hem of haar wordt.

Het allerliefste zou je willen dat kinderen worden beschermd tegen het enorme verdriet en de pijn die gepaard gaat met het verliezen van een zusje, opa, oma of ouder. Maar helaas: dit kan niet altijd. Kinderen die een broertje of zusje verloren hebben, zijn vaak bang dat ze iets verkeerds hebben gedaan of schuld eraan hebben. Of dat ze nu zowel de zoon- als dochterrol moeten vervullen.

Rouwen op hun eigen manier
Kinderen gaan op een andere manier om met verlies en rouw dan volwassenen. Ze bepalen hierin hun eigen tempo, komen op hun eigen momenten toe aan het verweven van het verlies, en doen dat op hun eigen manier. Het verdriet en de pijn kan in vlagen komen, en hierbij is er vaak zelfs nog ruimte voor lachen en plezier. Bij veel kinderen loopt het rouwproces zonder al te veel problemen, en is er voldoende veerkracht en steun van de omgeving aanwezig om met vallen en opstaan het leven weer op te pakken. Wanneer ouders een kind verliezen en met hun eigen proces vastlopen, is het ongelooflijk moeilijk om het proces van het andere kind te begeleiden/ te steunen. Ondanks dat ze allemaal hetzelfde verlies delen, heeft dit invloed op elk individu van het gezin en zijn omgeving. Gevoelens van eenzaamheid en onbegrip spelen hierbij vaak een rol. Omdat het kind vaak zijn omgeving niet tot last wil zijn, kan hij moeite hebben om zijn gevoelens te tonen.

Steun en erkenning
Wanneer de draagkracht en draaglast in het gezin even uit balans zijn geraakt, kan ik als erkend rouw- en verliesbegeleider helpen om het evenwicht te herstellen. Ik bied een veilige omgeving voor kinderen en gezinnen die geconfronteerd worden met ziekte, verlies of rouw. Natuurlijk maakt de begeleiding dat wat er gebeurd is niet minder erg, of minder verdrietig. Maar de begeleiding kan wél helpen om het verlies te verweven in het dagelijks leven. Ik nodig de kinderen uit om hun gedachten en gevoelens te delen. Dat gebeurt niet alleen met praten, maar ook met speelse en creatieve middelen als mindmaps of LEGO-stukken (POP-talk). De begeleiding biedt een uitgangspunt zijn om iets te maken of te doen. Op die manier wordt niet alleen herkenning geboden, maar voor ouders geeft het ook inzicht en handvatten om hun kind te steunen en vaak erkenning dat ze het goed doen. Ouders hebben dat vaak nodig om door te kunnen. Bovendien kan de begeleiding er ook voor zorgen dat het gemakkelijker voor het kind wordt om andere mensen in zijn dichte omgeving een inkijkje te geven in zijn gevoelens.