Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
Rate this post
  • Als je verleden nog steeds invloed heeft
    Rate this post

    Lisa* (35): ‘‘Waarom laat je me nou de hele tijd alleen? Ik vind er niets aan en ik wil naar huis.’ Dat zei ik tegen mijn vriend Stan, met wie ik op een verjaardag was van een stel waar hij mee bevriend is. Stan had zich meteen bij een groepje mensen gevoegd en stond gezellig te kletsen. Ik wist met al die vreemde ogen niet goed wat ik moest doen, en voelde me te veel. Wie zat er nou op mij te wachten? Ik was de hele avond maar in een hoekje gaan zitten. Stan trok zijn wenkbrauwen op toen ik zei dat ik het feestje stom vond. ‘Waarom ondernam je geen actie dan? Ik ben toch niet je moeder?’ En dit gebeurt nou altijd als we naar een feestje gaan.’

    De situatie die Lisa beschreef, is een voorbeeld dat psycholoog Sypke Visser wel vaker tegenkomt in zijn praktijk. Hij vertelt: ‘In de situatie van Lisa is te herkennen dat zij zichzelf buitengesloten voelde, en zichzelf vervolgens terugtrok. Ook voelde zij zich niet gezien door haar vriend. Deze gevoelens zijn mogelijk terug te voeren naar de vroege kindertijd en zelfs de ervaringen als baby. Een baby kan zich ontspannen als zijn moeder er is, maar voelt zich angstig en behoeftig wanneer hij alleen wordt gelaten. Soms heeft één van de ouders of beide ouders niet voor een veilige hechting met hun kind kunnen zorgen. Die ervaringen zijn bepalend voor het zelfgevoel. Te weinig emotionele ondersteuning van de ouders heeft verstorende effecten, die op volwassen leeftijd nog merkbaar kunnen zijn.’

    KOPP
    Sypke vervolgt: ‘Iemand zoals Lisa heeft door te weinig ouderlijke emotionele ondersteuning al bij voorbaat het gevoel dat groepen mensen ‘niet veilig’ zijn, en dat zij er niet bij hoort. Dit heet ook wel ‘vroegkinderlijke chronische traumatisering’, een nieuwere term voor wat beter bekend is als de ‘KOPP’-problematiek. KOPP staat voor ‘Kind van Ouder(s) met Psychische Problemen. In veel gevallen functioneren KOPP-kinderen net als Lisa ook op volwassen leeftijd gewoon in de maatschappij. Maar vroeg in hun ontwikkeling hebben zij zich emotioneel aangepast aan één van de ouders. Dat kan bijvoorbeeld het gevolg zijn van veel ruzies in het gezin, of als één van de ouders emotioneel onbereikbaar was. Dit was bij Lisa het geval. Lisa is hierdoor gaan internaliseren dat zij ‘niet goed genoeg is’, waardoor zij nu vermijdings- en terugtrekgedrag vertoont. Andere KOPP-kinderen zijn bijvoorbeeld heel prestatiegericht of uitermate perfectionistisch, wat veel energie vreet en kan leiden tot stress of zelfs een burn-out. Maar omdat hun aangeleerde rollen en overtuigingen zo ingesleten zijn, kunnen zij deze moeilijk zelf herkennen én veranderen.’

    Weer vrijer leven!
    Sypke: ‘Vanuit mijn eigen ervaring met KOPP-proble-matiek help ik anderen nu, via de weg van het ervaren. Ik stel bijvoorbeeld vragen als ‘Hoe voel je je letterlijk in je vel zitten?’ Mijn cliënten hebben last van gekwetste gevoelens, vaak niet geuite boosheid, angst of verdriet. Het is dan belangrijk om het bewustzijn daarover te vergroten en dit in veiligheid te leren uiten. Dat kan best confronterend zijn, maar resulteert geleidelijk in meer vertrouwen in zichzelf, waardoor gevoelens en gedrag kunnen veranderen. Ik volg de ervaring van de individuele cliënt en werk integratief. Dat betekent: niet met één vaste methode. Als de cliënt op een positieve manier naar zichzelf als kind kan gaan kijken en er vriendelijk voor leert zijn, kan die in het vervolg vrijer leven!’

    *Lisa is een fictieve naam

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply