Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
Rate this post
  • ‘Door borstkanker werd ik onvruchtbaar’
    Rate this post

    Het aantal borstkankerdiagnoses stijgt nog steeds. In Nederland krijgt 1 op de 7 vrouwen borstkanker. Gelukkig stijgt ook de kans om de ziekte te overleven ieder jaar weer met 1%.

    Maar ook als je de ziekte overleeft, heeft borstkanker vaak zeer ingrijpende en blijvende gevolgen, zoals hart- en vaatziekten door bestraling van de borststreek, het moeten accepteren van een lichaam zonder borst(en) en onvruchtbaarheid door de chemo- en hormoontherapie.

    Met de campagne ‘OverLeven met borstkanker’ wil Stichting Pink Ribbon de impact die borstkanker, en de behandeling daarvan, heeft op iemands leven laten zien. Marike kan daarover meepraten. Als gevolg van haar behandelingen tegen borstkanker is zij onvruchtbaar geworden.

    Marike (45): ‘Zeven jaar geleden kreeg ik de diagnose ‘borstkanker’. Ik had een nieuwe liefde ontmoet. Samen gingen we naar alle afspraken met specialisten. Na onderzoek bleek dat ik erfelijk belast ben met het BRCA2-gen. Het advies van de oncoloog was dan ook de behandeling aanvullen met een chemokuur en minimaal 5 jaar anti-hormoonpillen slikken (Tamoxifen). De chemokuur en hormoonbehandeling zouden grote gevolgen hebben voor mijn vruchtbaarheid. Ondanks de prilheid van onze relatie zaten we ‘opeens’ bij de fertiliteitafdeling van het ziekenhuis. We kregen het advies voor een spoed-IVF en het invriezen van embryo’s. Het lichtpuntje na dit traject en de start van de chemokuur waren de 6 embryo’s die opgeslagen werden in de vriezer. In overleg met de oncoloog startte ik na de chemokuur met de hormoonpillen voor een periode van 1 jaar. Na deze periode konden we gaan nadenken over het terugplaatsen van de embryo’s. Langzaamaan pakten we ons leventje weer op en ging ik ook weer werken. De eerste controles in 2011 waren goed, dus we dachten te kunnen beginnen met een traject van terugplaatsing. Helaas, er bleek een cyste op mijn rechter eierstok te zitten. Vanwege mijn erfelijke belasting was het advies om deze eierstok te laten weghalen. Ik had uiteraard al het advies gekregen om mijn eierstokken preventief te laten verwijderen, maar dat zou pas later aan de orde zijn, na het eventueel realiseren van de kinderwens. Nu kwam deze keuze te vroeg. Ik was teleurgesteld in
    mijn lichaam. De gynaecoloog gaf aan dat er een test is die inzicht geeft hoe het staat met de hoeveelheid eicellen die nog aanwezig zijn in de eierstokken. Helaas was ook deze uitslag niet goed. De keuze om beide eierstokken te verwijderen werd daardoor gemakkelijker. Hierdoor kwam ik permanent in de overgang. Mijn hoop waren de 6 embryo’s die ‘cool’ lagen.’

    Eindelijk beginnen
    ‘In juni 2012 zijn er 2 embryo’s teruggeplaatst. Vol stil geluk liep ik over straat, op mijn werk. Ik wist als enige wat ik bij mij droeg. Maar na 2 weken was het mis. Ik bloedde hevig en wist dat het niet goed was. Na een paar maanden gingen we voor poging 2. Ook deze keer zijn er 2 embryo’s teruggeplaatst. Het ontdooien van de embryo’s ging alleen minder goed. Van de 4 waren er 2 niet goed gegaan, en zo werd dit de laatste en enige mogelijkheid om de kinderwens nog te vervullen. Ook nu bloedde ik hevig na 2 weken.

    Als gevolg van de borstkanker heb ik geen kinderen. Mijn toekomst ziet er anders uit dan gehoopt, maar ik kan oprecht genieten van mijn twee neefjes. Ik heb geen wroeging naar mijn zusje of vriendinnen met kinderen. Ik kan alleen maar dankbaar zijn dat zij deze vreugde wel mogen beleven. Maar mijn verdriet blijft aanwezig.’

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply