Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
Rate this post
  • Dag lieve oma, tot ooit…
    Rate this post

    Op een woensdag werd ik gebeld door een mevrouw die ik al eerder gesproken had. Haar moeder was toen ernstig ziek en we hadden de komende uitvaart vormgegeven. Nu was het zover: oma was overleden. Ze was al oud en het voelde voor de familie vanzelfsprekend emotioneel, maar ook goed. Oma had een mooi leven gehad en sinds haar man overleden was, wilde zij ook wel graag afscheid nemen van deze wereld en herenigd worden met haar man. Wat de familie erg belangrijk vond, was dat de kleinkinderen een prominente rol bij de uitvaart kregen. Dat begreep ik volkomen en daar besteedde ik dan ook veel aandacht aan.

    Oma had een grote familie gehad met negen kinderen en wel twaalf kleinkinderen. Een paar dagen voor de uitvaart stonden alle kleinkinderen rond de kist met verfschorten aan en een kwast in hun hand. Er heerste een ontspannen sfeer en ondanks het verdriet hadden de kleinkinderen veel zin om aan de slag te gaan. De volwassenen zaten achter de kinderen en praatten zachtjes, haalden herinneringen op. Af en toe werd er gelachen, afgewisseld met een traan. ‘Mag ik van jou de rode verf?’ ‘Mama, wat vind je van mijn vlinder?’ ‘Hé, rood en geel worden samen oranje!’ Kinderstemmen vulden de ruimte en de blankhouten kist van oma veranderde langzaam in een persoonlijke cocon vol kleurrijke schilderwerkjes van bloemen, vlinders en hartjes. Ik vind het prachtig om te zien hoe de kleinkinderen hun oma symbolisch vatten in verf. Dit wás oma: kleurrijk, vrolijk en een ontzettend hartelijk mens voor haar omgeving.
    De dag van het afscheid brak aan en ik was al vroeg aan de slag om de uitvaart in goede banen te leiden en de kleinkinderen te ondersteunen. Kinderhandjes legden nog een laatste tekening in de kist. Een laatste kus op oma’s voorhoofd. Toen werd de kist gesloten en begon een afscheidsdienst vol dierbare herinneringen, mooie woorden en oma’s favoriete muziek. Overal brandden kaarsjes, want daar hield oma zo van. Na afloop werd haar kist voorzichtig de uitvaartbus in gedragen. Geen aparte rouwstoet waarbij iedereen achter elkaar aan rijdt, maar nog een laatste rit samen. Samen met oma, die altijd zo hield van tochtjes maken. We reden langs het mooie bos waar ze zo graag wandelde en het restaurantje waar ze zo graag, onder het genot van een glaasje wijn, op het terras zat. Een laatste rit samen voordat er definitief afscheid van haar lichaam moest worden genomen.  Nog eenmaal werd ze door haar dierbaren op handen gedragen naar haar laatste rustplaats. Dag lieve oma, tot ooit…
    – Joyce Nijholt

    Je kunt het maar één keer goed doen
    Ook al sta je er waarschijnlijk absoluut nog niet bij stil, toch komt er een dag dat jij er niet meer bent. En dat geldt natuurlijk ook voor je dierbaren. Daarom is het goed om nu al na te denken over je wensen voor jouw uitvaart en die op papier te zetten. Na een overlijden moet er vaak ineens veel geregeld worden, terwijl je hoofd daar op dat moment totaal niet naar staat. Het is fijn als je dan een leidraad hebt, en bovendien voorkomt het overhaaste beslissingen waar je later misschien spijt van krijgt. Het geeft ook rust voor je nabestaanden als ze weten wat jij graag zou willen. Ze hebben dan handvatten, wat veel rust creëert in deze emotionele periode. Je kunt al je wensen ook laten vastleggen in een codicil dat je bij je verzekeringspapieren (en eventueel bij een notaris) bewaart. Op die manier is het voor iedereen duidelijk wat jouw wensen zijn.

    Denk eens na over de volgende ­punten:
    • Wil je een begrafenis of een crematie, en waar zou je die willen? Misschien wil je je afscheid wel op een plek waar je zelf ook graag komt, bijvoorbeeld dat café op de hoek van de straat of dat leuke restaurant aan het water?
    • Kosten: kies je een groot uitvaartbedrijf of een kleine plaatselijke ondernemer, een zelfgemaakte kist of  een standaard exemplaar, opbaren in een rouwkamer of thuis, wel of geen volgauto’s, mail of kaarten,  een koffietafel of een afscheidsborrel?
    • Uitvaart: wil je die in familiekring of mag iedereen erbij zijn? Welke muziek zou je willen en wil je dat je dierbaren foto’s van je laten zien?

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply