Hoewel het knobbeltje in haar borst niet kwaadaardig leek en haar jonge leeftijd ook geen enkele aanleiding gaf te denken aan erger, besloot Priscilla van der Zee (32) direct dat het knobbeltje eruit moest. Een vastberadenheid die haar, nadat alsnog de diagnose ‘borstkanker’ kwam, stevig overeind hield.
‘Ik kan me nog precies voor de geest halen dat ik in de spreekkamer van de chirurg zat’, vertelt Priscilla. ‘Ik weet
ook nog dat er ‘borstkanker’ gezegd werd en dat ik dacht: ‘Dit gaat niet over mij’. De situatie was zó onwerkelijk.’
Twee weken eerder ontdekte Priscilla een knobbeltje in haar borst. ‘Binnen vier dagen had ik via de huisarts al een afspraak bij verpleegkundig specialist mammacare Truus Smit van het Waterlandziekenhuis’. Zowel de huisarts als Truus zien in eerste instantie geen kwaadaardige kenmerken. Om het uit te sluiten, volgen diezelfde middag nog een mammografie, een echo en een punctie. ‘Ik was er toch’, zegt Priscilla. De uitslag: geen kwaadaardige cellen gevonden. Toch besloot Priscilla tot een operatie. ‘Dat ding hoorde daar niet en moest eruit.’ De week daarop wordt Priscilla al geopereerd. ‘Ik was echt opgelucht: zo, dat is eruit. Klaar om weer de draad op te pakken’, vertelt ze. ‘Maar al na een paar dagen werd ik gebeld. Ik wist direct genoeg. Borstkanker!’
Vertrouwd
‘Die eerste anderhalve week zat ik elke dag in het ziekenhuis’, vertelt Priscilla. Je moet allerlei beslissingen nemen. Opeens moest ik bepalen wat ik wilde met mijn kinderwens, omdat chemotherapie mogelijke gevolgen kan hebben voor de vruchtbaarheid en ik moest nog een
keer geopereerd worden. Truus heeft mij helemaal bij de hand genomen. Het is hier zó goed op elkaar afgestemd.
Ik heb ontzettend veel vertrouwen in het team hier in
het Waterlandziekenhuis.’
Focus op beter worden
Omdat Priscilla een kinderwens heeft, wordt in overleg besloten om eerst te bestralen en daarna pas te starten
met chemotherapie. ‘Op dinsdag kreeg ik de diagnose,
op vrijdag zat ik in het AMC en op maandag zijn we gestart
met IVF-traject. De arts in het AMC wist niet wat hem overkwam. Maar ik was goed ingelicht en hoefde geen seconde na te denken. Ik wil mezelf niet de vraag hoeven stellen:
‘Wat als…?’. Ik word beter en het voelt ontzettend goed om op deze manier al met mijn toekomst bezig te zijn.’
Heft in eigen hand
‘Na het slechte bericht wil ik goede dingen doen. Het geeft me kracht om vooruit te denken en mijn stappen te plannen, voorzover die te plannen vallen. Ook haar pruik heeft ze al in huis. ‘Ik ga niet wachten tot de eerste plukken haar uitvallen. Al voor de chemo’s gaat mijn haar eraf. Ik wil die hobbel al gehad hebben, zodat ik me kan concentreren op de chemo zelf en niet de randverschijnselen. Zo ga ik stapje voor stapje door het proces en heb ik steeds het gevoel dat ikzelf in charge ben en niet de kanker.’
Reageer op dit artikel