Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
Rate this post
  • De kunst van het leven
    Rate this post

    Hoe verhouden wij onszelf in relatie tot anderen en vooral hoe verhoud ik me tot mezelf? Innerlijke vrijheid is de basis om bij onszelf te kunnen zijn. Door invloeden vanuit het verleden kunnen er innerlijke tegen­stellingen zijn ontstaan die ons belemmeren in onze vrijheid. Inzicht krijgen in hoe die onvrijheid is ontstaan en je zelf (opnieuw) kunnen verbinden met je levensgeschiedenis, is daarin een belangrijke stap.

    Mensen zijn van nature contactwezens. Naast een behoefte aan vervullende relaties hebben we ook een behoefte om autonoom te kunnen zijn. We willen onze eigen keuzes maken, onze eigen kwaliteiten tot ontwikkeling brengen en worden wie we werkelijk willen zijn. Vanuit het contact met jezelf en in de ontmoeting met de ander ervaren we verbinding. Om onze weg te gaan, onze richting te ontdekken, is het handig om te kunnen bepalen waar je staat en vanwaaruit je vertrekt. Weet hebben van je wortels geeft vleugels.

    Regie kwijtraken
    Invloeden uit het verleden zijn vaak de oorzaak van problemen in het heden. Velen van ons managen hun leven heel goed, en hoewel ze zich bewust zijn van enkele beperkingen, lijkt het goed genoeg. Vaak geloven we dat de beperkingen die we ervaren – zoals het niet in staat zijn om zo succesvol te zijn in ons werk als we zouden willen, of ons niet helemaal goed voelen in onze relatie – er gewoon bij horen. We denken dat we nu eenmaal zo zijn en dat er niets aan te doen valt. Maar er zijn ook mensen die steeds meer moeite hebben hun leven te organiseren. Zij ervaren dat dingen steeds meer uit de hand lopen en merken dat ze de regie kwijtraken. Zich herhalende patronen van teleur­stelling en onvrede doen zich voor.

    Ondersteuning
    Je kunt onderzoeken waar dit vandaan komt, wat de oorzaak is, en hoe dit te kunnen veranderen. Dit kan met ondersteuning van de begeleiders van Het Nieuwe Inzicht. We bieden ondersteuning en begeleiding aan volwassenen en jongvolwassenen die vragen en wensen tot verandering hebben op het gebied van persoonlijke ontwikkeling, relaties, werk en opvoeding.

    Wij hebben ons de laatste jaren vooral gespecialiseerd in Opstellingen van het Verlangen volgens de methode van Franz Ruppert. Deze methode is gebaseerd op de meergenerationele psychotraumatologie. Erkende theorieën rondom hechting en trauma vormen hierbij het uitgangspunt. De methode van het opstellen is oorspronkelijk afkomstig van de Duitse psychotherapeut en filosoof Bert Hellinger, en is bekend geworden als ‘familieopstellingen’. Het gaat hierbij niet alleen om trauma’s die we ons kunnen herinneren uit onze jeugd en volwassenheid, maar ook om trauma’s uit een heel vroege tijd van ons leven die we ons niet bewust kunnen herinneren. Een trauma vergt onbewuste psychologische aanpassingen en compromissen, en beide beperken ons vermogen om vervuld en zelfverzekerd te voelen en om succesvol en gelukkig te zijn.

    Wat is een Opstelling van het Verlangen?
    Stel: je hebt een bepaald psychisch of lichamelijk symptoom, of problemen in je relatie, met je kinderen, of op je werk. Je wilt graag begrijpen hoe dat komt, je wilt weten wat je eigen aandeel daarin is, en je wilt weten hoe je het kunt oplossen. Een opstelling is dan een bijzonder krachtig middel om jezelf in verbinding met andere mensen te weerspiegelen. Uit een opstelling kan bijvoorbeeld zichtbaar worden dat er traumatische ervaringen hebben plaatsgevonden, waardoor iemand niet meer in contact is met zichzelf. Uit onderzoek naar trauma en hechting weten we dat trauma tot gevolg heeft dat mensen innerlijk verdeeld raken. Ze raken afgescheiden van delen van zichzelf en van anderen.

    Weg van erkenning
    Wat heeft deze opstellingsmethode je te bieden? Dat je met compassie naar je eigen geschiedenis kunt kijken en deze begrijpen, dat je kunt zien hoe deze is ingebed in een oud verhaal van generaties voor ons, en de moed kunt hebben om daaruit op te staan.

    Het is een weg van erkenning (van gebeurtenissen, dynamieken, gevoelens, delen) en compassie, waardoor de opgetrokken muren, allereerst in jezelf en mogelijk later ook tussen jezelf en sommige anderen, neergehaald kunnen worden, zodat er opnieuw verbinding ontstaat.
    Veelal ontstaat bij deelnemers een verdiept inzicht in zichzelf en de dynamiek van het systeem waar zij deel van uitmaken. Daarnaast wordt intensiever contact met wat wezenlijk is voor ‘de kunst van het leven’ en intermenselijke relaties vaak als een belangrijke opbrengst van deze opstellingsmethode ervaren.

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply