In 1997 had niemand in Nederland ooit gehoord van de ziekte van Lyme. In de loop van de tijd zijn er steeds meer teken bijgekomen, maar ook verschillende soorten: op dit moment telt men 35 verschillende soorten teken die de ziekte van Lyme kunnen overbrengen.

De teek heeft een spinachtig voorkomen en zuigt bloed bij verschillende dieren en mensen. De teek zuigt zich met de snuit vast in de huid en laat zich gedurende enige tijd meedragen. Zij kan zich volzuigen tot wel twaalf keer haar omvang.

In een aantal gevallen tekent zich op de huid een rode ring, maar niet in alle gevallen. De meeste mensen hebben niet eens in de gaten dat ze door een teek gestoken zijn. De gevolgen daarvan openbaren zich pas geruime tijd later. De teek dient bij de mens zorgvuldig verwijderd te worden. Olie, nagellak en oplosmiddelen zijn uit den boze en werken averechts. In haar doodstrijd loost de teek een deel van haar darminhoud in het lichaam, waardoor de kans op infectie juist vergroot wordt.

Vroeger sprak men van ‘risicogebieden’ in Nederland, maar tegenwoordig kunnen wij de teek vinden in onze eigen achtertuin of zelfs in de stad. Het vaststellen van de gevolgen van een teek is vaak lastig: in het bloed wordt vaak niets aangetroffen. De kwalen krijgen na verloop van tijd een chronisch karakter.

Behandeling
Het belangrijkste is om erachter te komen hoe men van alle vage en pijnlijke klachten af kan komen. Zoek iemand op met verstand van dit soort zaken en iemand met jarenlange ervaring. De methode die ik zelf sinds jaar en dag gebruik, is de Vega-testmethode, een pijnloze hulpmethode. Voor de meeste vergiftigingen zijn er prachtige middelen, zo ook voor de ziekte van Lyme.