In februari 2017 laaide de discussie op, naar aanleiding van een artikel van prof. dr. Anna Bosmann: ‘dyslexie en dyscalculie zijn vaak niet nodig, het onderwijs moet anders!’. En de ervaring leert dat dat klopt. Niet iedereen denkt op dezelfde manier, maar we moeten wel allemaal op dezelfde manier leren. Hierdoor kampt ongeveer vijf procent van de leerlingen in meer of mindere mate met leerproblemen.

Ook mijn dochter leert anders. Ze is een beelddenker! Leerkrachten, een remedial teacher en een orthopedagoog konden haar niet helpen. Toen zijn we zelf aan de slag gegaan. We kozen voor de methode ‘Ik leer anders’ en deze sloeg direct aan. We benadrukken wat ze goed kan en gebruiken haar talenten om te leren leren. Met resultaat! Haar dyslexie is nu onzichtbaar, maar belangrijker: ze heeft weer zelfvertrouwen en plezier in het leren. Ze doet nu eindexamen VMBO-t en gaat volgend jaar naar de HAVO. Ik ben supertrots op haar! Mijn kennis en ervaring zet ik nu in voor anderen. Nog steeds hoop ik dat de wetenschap en methodemakers met structurele oplossingen komen voor de leerproblemen van beelddenkers en kinderen met dyslexie. Zolang dat niet zo is zullen wij het, met hulp van leerkrachten, zelf moeten doen.

Wil je een klankbord, een luisterend oor, meer informatie of directe hulp voor jouw kind met leerproblemen, neem dan gerust contact op met mij.