Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
Rate this post
  • Wie voor een dubbeltje geboren is…
    Rate this post

    Wie kent deze zin niet? Een ouderwets gezegde, waarin aangegeven wordt dat je tevreden moet zijn met wie of wat je bent, en je vooral niet moet denken dat je ooit méér wordt. Echt Nederlands. Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg.

    Zelf vind ik het een nare spreuk. Want wat is er nou mis met jezelf te ontwikkelen? Je hoofd eens boven het sociale maaiveld uit te steken? Want wie dat doet, ziet een heel andere horizon.

    Volgens mij zit zelfontwikkeling in onze genen. Kijk eens naar kleine kindjes. Vanaf het moment dat ze kunnen kruipen en lopen, gaan ze op pad; de wijde wereld verkennen. Het begint in hun eigen veilige omgeving, maar daarna wordt het de tuin, het veldje aan de overkant en ga zo maar door.

    De school komt om de hoek kijken. Juist daar is het heel belangrijk dat kinderen gestimuleerd worden om vooral te leren, hun hersentjes aan het werk te zetten en zichzelf te ontwikkelen. En dat hoeft niet alleen met het denkwerk te zijn. Ook heel creatieve kanten mogen bovenkomen, bijvoorbeeld handenarbeid of muzikaal talent. Hier ligt een belangrijke basis hoe een mens de kans krijgt om, door geprikkeld te worden, steeds weer een beter ontwikkelde ‘ik’ te creëren, lol in studie te krijgen en de horizon daardoor te verbreden.

    In de puberteit wordt er heel wat ontwikkeld! De wereld wordt steeds groter, pa en ma zijn vaak stom, er komen vlinders in de buik, de plaats in het vriendengroepje wordt bepaald en ook de beroepskeuze komt eraan. Het lastige is dat pubers vaak niet boven zichzelf uit willen komen, omdat ze dan opvallen in de groep en er dan niet meer ‘bij horen’, of juist opvallen door ander gedrag te vertonen dat vaak niet gewenst is.

    Is dit alles?
    Maar die fase wordt hoe dan ook overleefd en dan begint het echte leven! Werken, eerste eigen huis, gezin opbouwen, reizen, vrienden maken, leuke dingen doen. Maar ook wordt er vaak een sleur ervaren. De groep Doe Maar (waar ik superfan van was, met buttons, zweetbandjes en al) zong het al:

    ‘Ga zitten want ik wil eens met je praten. Ik ben allang niet meer zo blij als toen… We komen niets te kort we hebben alles, een kind een huis een auto en elkaar. Maar… Ik zoek iets meer en weet gewoon niet waar. Is dit alles?’

    Door die fase heenkomen is lastig. Maar toch: pak een boek, doe een studie. Ga eens naar buiten, lekker fietsen, lopen, joggen. Of naar een (klim)bos of strand en neem je partner en/of kinderen mee. Ga van de bank af, zet de TV en iPad uit, zoek niet alles op YouTube, maar ga zelf weer eens ontdekken. Ga naar musea, mee met een gids, ga dingen van je omgeving of de wereld zien! En niet alles hoeft geld te kosten. Maak foto’s, zoveel je kunt, en maak hiervan mooie boeken. Laat zien wie je was en hoe je gegroeid bent.

    Want als die laatste dag komt, dat je klaar bent met je leven, hoe fijn moet het dan zijn om te zeggen dat je alles uit je leven gehaald hebt wat in je vermogen lag? Dat je niet dat dubbeltje gebleven bent maar veel meer? Dat je genoten hebt? En als een tevreden mens deze wereld mag verlaten? Het lijkt mij een prachtig afscheid.
    Dus kop op, kom boven dat gras uit en ga ervoor. Je bent het waard! Succes!

    – Birgit

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply