Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
Rate this post
  • Een eenzame uitvaart
    Rate this post

    Op een ochtend word ik gebeld door de bewindvoerder van een vrouw. Hij vraagt of ik ook heel kleine uitvaarten doe. Er hoeft namelijk niet veel. Zij moet op korte termijn worden begraven in een familiegraf. Het gaat niet om het geld, maar er is eigenlijk niemand meer, behalve een nicht en een neef. Ik neem de opdracht aan en in de loop van de dagen die volgen, krijg ik stukje bij beetje informatie over deze vrouw.

    Ze werd 94 jaar en overleed in het verpleeghuis waarin ze jaren geleden terechtkwam omdat ze dementeerde. Omdat daar geen familie bekend was, is de gemeente gewaarschuwd. Wanneer er geen nabestaanden worden gevonden, handelt de gemeente de uitvaart verder af, maar in dit geval kwamen ze uiteindelijk uit bij de bewindvoerder.

    Hij vertelde mij dat de vrouw nooit was getrouwd en geen kinderen had. Zij werkte bij Buitenlandse Zaken. Zij was erg op zichzelf, woonde in haar eigen huis. Haar nicht en neef zijn de kinderen van haar inmiddels overleden broer. Er is nooit ruzie geweest tussen hen, maar er is ook geen sprake van een liefdevolle relatie.
    Zij liet om haar eigen redenen de erfenis na aan haar nicht. Dit werd pas bekend na haar overlijden en veroorzaakte vervolgens problemen tussen neef en nicht.

    Uit deze snippers informatie leid ik af dat de vrouw haar eigen beslissingen nam. Ze ging haar hele leven haar eigen weg. Het is intrigerend. Mijn fantasie vult met gemak de gaten in. Ik kan zo een paar verschillende versies van haar leven bedenken, maar hoe haar leven werkelijk was, blijft een mysterie.

    Op de dag van de uitvaart haal ik haar op. Ik leg een roos in haar handen en sluit de kist. Op de kist leg ik bloemen die ik uit mijn tuin heb geplukt. Ik rij achter de rouwauto aan naar de begraafplaats, waar twee dragers ons al opwachten. In de verte bij de aula zie ik één figuurtje staan. Het is de nicht. Het doet mij goed haar te zien.
    Ik loop door de laan met reusachtige bomen voor de auto uit. De klokken luiden. We lopen naar de nicht. Daar zetten we de kist op de rijdende baar en brengen haar naar het familiegraf. De nicht en ik staan naast elkaar aan het graf.

    Ik heb een kleine ceremonie voorbereid. Haar zomaar, zonder haar te eren laten gaan, kan ik niet. Ik spreek de vrouw kort toe. Dan luisteren we naar muziek van Satie, eigengereid gespeeld op gitaar, en ik draag het gedicht ‘Geheim’ van Hans Bouma voor.
    Daarna laten we de kist dalen en na een poosje lopen de nicht en ik in stilte samen terug naar het hek. Wanneer we samen bij het hek staan, vertelt zij mij haar versie van het verhaal…

    Gita Beets

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply