Je haar verliezen is iets waar niemand op zit te wachten. Toch overkwam het Melanie Damad, toen zij de diagnose ‘Alopecia Areata’ kreeg en niet lang daarna besloot al haar haar af te scheren.

Wat deed het kaal worden met jou?
‘Kaal worden was een grote schok, want ik had nooit verwacht gediagnosticeerd te worden met Alopecia Areata. Na een lange ziekenhuisperiode was ik heerlijk naar de kapper geweest en kreeg ik een a-symmetrische look. Een dag later werd ik wakker met losse plukken haar die in mijn gezicht kriebelden. Het kapsel waar ik supertrots op was, werd vervangen door verdriet. De grote kale plekken zaten onregelmatig verdeeld op mijn hoofd. Al snel besloot ik alles af te scheren, met een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen. Over het kaalscheren had ik geen twijfels, maar het deed veel met me. Ik ben uiteindelijk een jonge vrouw die er ook leuk uit wil zien!’

Hoe kwam je bij Sikkenk haarspecialisten terecht?
‘Mijn ‘pleegmoeder’ Ada, waarbij ik lang in huis heb gewoond, had kanker en droeg een prachtig haarwerk van Sikkenk haarspecialisten. Zij vertelde mij dat ik bij Sikkenk goed op mijn plek zou zijn. En dat klopte! Helaas heb ik Ada mijn haarwerk niet meer kunnen laten zien: zij heeft de strijd tegen kanker verloren. Wel weet ik zeker dat ze het prachtig gevonden zou hebben.’

Welke wensen had je rond het haarwerk?
‘Eigenlijk stond ik overal voor open. Zowel lang haar als kort heb ik mijn leven lang gedragen. Iedere keer had ik wel weer wat anders. Ik wist zeker dat een hoop haarwerken mij mooi zouden staan. Het passen van de haarwerken ging vrij soepel, want ik liet zonder angst alles over mij heen komen. Ik heb zeven modellen gepast en daar sprong één haarwerk uit: een halflange blonde pruik met bruine ‘uitgroei’. Dit was ik, écht Melanie!’

Wat vond je van de aanpak van Sikkenk ­haarspecialisten?
‘Ik ben een vrouw die van doorpakken houdt: vandaag bedacht, is gisteren uitgevoerd. Gelukkig kon ik er al snel terecht. Bij de ontvangst had ik al direct een fijn gevoel, want de sfeer is prettig en je wordt op je gemak gesteld. Een kopje koffie of thee aan de tafel in de gemeenschappelijke ruimte, of apart zitten in een kamertje waar je niet bang hoeft te zijn dat andere mensen je zien. Er werd volledig naar mijn wensen geluisterd en het draaide voor mijn gevoel op dat moment puur om mij.’

Hoe reageerde je omgeving op je haarwerk en wat vond je daarvan?
‘Veel mensen zagen niet dat ik een pruik droeg. Pas toen ik het openbaar maakte op social media, werd er heel leuk gereageerd: ‘wat mooi en zó natuurlijk!’, hoorde ik vaak. Dit deed mij goed, want het bevestigde dat ik de juiste keuze had gemaakt. Een haarwerk mag niet opvallen, want dat zou geen goed teken zijn. Het feit dat het mijn vrienden en kennissen niet opviel, was voor mij het belangrijkste: daardoor was ik gewoon hun Mel.’