Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
Rate this post
  • Een kleurrijk afscheid voor een kleurrijke vrouw
    Rate this post

    Koningsakker is een natuurbegraafplaats net buiten Arnhem. De zusters Trappistinnen zijn deze begraafplaats nog niet zo lang geleden begonnen. In de schaduw van hun abdij Koningsoord veranderden de voormalige maïsakkers in een prachtig natuurgebied. Nellie kwam regelmatig bij de zusters; ze was enthousiast over deze plek. Tussen 3 jonge appelboompjes had zij een graf uitgekozen. Nellie werd ziek en wist dat zij niet lang meer te leven had. Ik kwam een paar maanden voor haar dood bij haar thuis om haar afscheid te bespreken en toen hoorde ik voor het eerst over het bestaan van Koningsakker.

    Nellie was een kleurrijke vrouw en had allerlei ideeën, plannen en wensen. Zij wilde graag thuis blijven na haar overlijden, in foetushouding worden begraven en weggebracht worden in een gewone auto. Nellie koos daarom voor de baar Diosa, die speciaal voor zijligging is ontwikkeld. Marijke Ott van atelier Alewijn bracht de baar een paar dagen later persoonlijk naar Nellie.

    Nellie overleed thuis, te midden van haar vriendinnen. Zij zorgden voor de tot het eind toe heldere Nellie in deze laatste fase, omdat de thuiszorg vanwege corona was afgehaakt. Toen ik gebeld werd dat zij was overleden, liep ik tegen een dilemma aan: de beperkingen vanwege corona waren net van kracht. Nellie was vlak voor haar overlijden getest op corona, maar de uitslag was nog niet binnen. Niemand verwachtte dat de uitslag positief zou zijn. Haar overlijden was immers vanwege haar ziekte onvermijdelijk, maar echt zeker weten deden wij het natuurlijk niet. Iedereen die werkte in de uitvaart, was nog aan het zoeken hoe te handelen. Mijn dilemma: zou ik haar samen met haar vriendinnen wassen en opbaren, waarbij je echt niet aldoor de 1,5 meter afstand tot elkaar in acht kan nemen, óf mijn verzorgers inroepen?

    Mijn gesprek met Nellie, een paar maanden voor de coronamaatregelen van kracht werden, was van dien aard geweest dat ik mij Nellie niet kon voorstellen met die corona-proof-ingepakte mannen om haar heen. Mijn gevoel zei me dat het een intieme ceremonie moest zijn, door vrouwen uitgevoerd. Het was misschien geen verstandig besluit, maar ik wilde het fragiele (de kwetsbaarheid?), de rust, haar zijn, niet met onbekende mannen verstoren.

    Uiteindelijk lag ze daar op haar baar op haar zij, gewassen en aangekleed, door vier paar vrouwenhanden gedragen, ieder haar deel. Zo voelde het goed en de uitslag kwam even later: geen corona.

    Nellie had een boekje gemaakt voor al haar vrienden met eigen gedichten en foto’s met de bedoeling dat op haar afscheid uit te reiken. Maar er konden slechts 30 mensen worden uitgenodigd op de begrafenis. Daarom stuurden we het boekje tegelijk met de rouwkaart op, zodat toch iedereen het kreeg.

    Het afscheid op Koningakker vond plaats op een prachtige zonnige lentedag. Nellie werd door haar broers in hun rode Peugeot naar Koningsakker gereden, waarna de Diosa met Nellie, bedolven onder de bloemen op de loopkoets werd getild en naar het graf gereden. Nellie’s dochter sloot de hele ceremonie af met een ritueel rondom het graf: we draaiden allemaal met ons gezicht naar het oosten, het zuiden, het westen en het noorden, luisterden naar waar die voor stonden en naar de ruisende wind in de bomen. Een kleurrijk afscheid voor een kleurrijke vrouw.

    Gita Beets

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply