‘Loop eens binnen bij Robijn huijs’, zei een oud-collega die ze onverwachts ontmoette in de supermarkt. ‘Ze hebben er leuke activiteiten. Je bent dan even met totaal iets anders bezig en je ontmoet andere mensen in soortgelijke situaties. Als je niet wilt praten, is dat ook goed. En als ik een slechte dag heb, kan ik daar ook lekker spuien, want er is altijd een luisterend oor. Ik kom er best regelmatig.’

Nu zat ze op de bank met de laptop op schoot en bekeek de website van Robijn huijs. Ze was blij dat het niet weer ‘iets medisch’ was, want daar had ze geen behoefte aan. De activiteiten trokken haar wel aan, ze besloot erheen te gaan en meldde zich aan voor een activiteit.

Ze blikte terug op de liefdevolle maar slopende mantelzorg voor haar man; hoe alle aandacht uitging naar hem, hoe ze haar eigen klachten bagatelliseerde en hoe sociale contacten verwaterden. De momenten met haar beste vriendin werden schaarser.

Na zijn overlijden kwamen de klachten boven, die ze steeds wegduwde. Ze was nu wel weer halve dagen aan het werk. Haar collega’s gaven haar eerst wel aandacht, maar ze kon zich nauwelijks concentreren en haar leidinggevende sprak haar daarop aan. Ze voelde zich eenzaam en niet gesteund. De bedrijfsarts zag en hoorde haar wel en merkte haar werk aan als ‘arbeidstherapie’. Dat gaf haar wat rust.

De volgende dag fietste ze naar Robijn huijs. Toen ze eenmaal binnen was, viel alle spanning van haar af. De hartelijke ontvangst verraste haar en ze voelde de rust die de huiskamer uitstraalde.

Ze had zich opgegeven voor dynamisch tekenen. Tijdens het tekenen genoot ze van het samenzijn en de herkenbare opmerkingen van de anderen. Ze was blij verrast met het resultaat, want ze kon toch niet tekenen?

Er kwamen nieuwe gasten binnen voor andere activiteiten en tot haar verrassing herkende ze een mevrouw die ze al eerder sprak. Hun beide mannen lagen op dezelfde zaal. Ze besloten om even ‘bij’ te praten en gingen in een hoekje van de gezellige huiskamer zitten.

‘Ik kom vaker’, zei ze tegen de gastheer bij het afscheid. Op de fiets naar huis genoot ze nog na. Ze voelde zich ‘welkom’, gezien en gehoord.