Een goede zwangerschap. Zo kijkt Cecile Kremer terug op de 37 weken en 5 dagen die zij haar tweeling Loek en Cato mocht dragen. ‘Natuurlijk werd het zwaar op het laatst en had ik last van allerlei zwanger­schapskwaaltjes. Maar de scenario’s die door mijn hoofd schoten na de eerste echo – vroeggeboorte en couveuse – zijn ons gelukkig bespaard gebleven.’

Kremer kijkt positief terug op de bevalling, begeleiding en eerste dagen in het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis (ETZ). ‘Wat vooral opviel is dat iedereen zo lief was. En dat er veel tijd en ruimte was om ons te helpen. Ik had het gevoel de enige patiënt in het ziekenhuis te zijn. Ik wist wel dat dit niet zo was, maar er was altijd een geduldige verpleegkundige in de buurt om ons te helpen.’

Heel bijzonder
Loek en Cato werden via een keizersnede geboren. ‘Van onze oudste zoon Marijn ben ik ook via een keizersnede bevallen. Dat ging toen zoals in de film: snel, baby boven het doek en weg was hij richting kinderarts. Nu ging het compleet anders. Onze gynaecoloog zei van tevoren al dat ze er een feestje van ging maken, en dat heeft ze gedaan.
Ze liet het doek naar beneden doen – iets waarvan ik dacht dat ik het niet wilde – en liet eerst Loek en daarna Cato heel rustig geboren worden. Ik zag ze uit mijn buik komen, zoals dat gaat bij een natuurlijke bevalling. Het was heel bijzonder en ik ben ontzettend dankbaar dat het zo gegaan is. Ik mocht de kindjes eerst bekijken. Vervolgens controleerde de kinderarts ze op een meter of twee afstand. Mijn man Renger en ik konden alles goed volgen. Daarna kwam Renger met Cato en Loek bij mijn hoofd zitten. Hoewel ik pijn had, heb ik het allemaal als zeer positief ervaren. In de verkoeverruimte kreeg ik ze allebei al aan de borst en begonnen ze meteen te drinken.’

Geen haast
Bij zoon Marijn kwam Cecile na de keizersnede op een tweepersoonskamer te liggen. Aangezien het al laat op de avond was, moest Renger snel richting huis. ‘Dat was raar en niet prettig. Hoe anders ging het nu: we hebben drie dagen onze eigen kamer gehad. Renger wilde veel van de zorg zelf doen en de verpleegkundigen gaven hem daarvoor de ruimte. Ze hielpen waar nodig en namen de tijd. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ze nog meer moesten doen of haast hadden. Loek en Cato deden het meteen goed met hun respectievelijk 2990 en 3320 gram. Ik moest herstellen van de keizersnede.’ Na drie dagen mocht het gezin naar huis.