Om verschillende redenen kunnen kinderen het moeilijk hebben als ze opgroeien. Ouders kunnen, om vaak heel legitieme redenen, erg druk zijn met zichzelf. Denk bijvoorbeeld aan de moeder of vader die vlak voor de geboorte van een kind zijn of haar eigen moeder of vader verliest.

Emoties vormen zich diep in ons brein en zijn soms lastig te kanaliseren, te verdragen en te uiten; zeker als op hetzelfde moment tegengestelde emoties als diep verdriet en ultiem geluk spelen. En wat het nog lastiger maakt is dat bij iedereen emoties zich anders vormen en dat iedereen op een andere manier zijn of haar emoties uit. Sommige mensen worden boos als ze verdrietig zijn, anderen worden verdrietig als ze boos zijn. Dat maakt het voor de buitenwereld lastig om mee om te gaan en maakt dat je ook als ouder soms niet weet wat je kind nodig heeft. In die wirwar van emoties kunnen wij, maar ook onze kinderen, zich dan eindeloos eenzaam voelen.

Roze wolk
Je leest vaak dat ouders hun pasgeboren baby moeiteloos kunnen ‘lezen’, dat de geboorte van een kind de ouders dichter bij elkaar brengt en dat het de mooiste tijd van hun leven is. Vaak ervaren de nieuwe ouders dat toch net even anders. De enorme verantwoordelijkheid, de gebroken nachten en het niet-weten zijn soms moeilijker dan gedacht en vallen tegen. De meeste moeders die ik spreek, ervaren geen ‘roze wolk’ en zijn bang om hun kindje verkeerd te lezen en het niet goed te doen. Bovendien ervaren ze vaak meer irritatie naar hun partner dan voordat de kleine er was, en dat maakt dat die eerste weken met een baby ook heel eenzaam kunnen zijn. Het enige dat herkend wordt is de eindeloze, onmetelijke liefde die de meeste ouders voor hun baby voelen. Maar ook dat is geen roze wolk. Zoveel liefde voor zo’n klein mensje, dat helemaal van jou afhankelijk is, is ook eng. De meeste ouders worstelen met torenhoge verwachtingen van zichzelf als ouder, voelen zich tekortschieten en zijn bang. Maar ze durven hier niet over te praten, en dat is jammer, want ook hier geldt dat praten helpt. Echt.

Blauwdruk
Net zo min als dat we weten wat er in anderen omgaat, weten we ook niet wat er in onze kinderen omgaat. We vullen in vanuit onze eigen blauwdruk en onze eigen achtergrond en realiseren ons soms niet genoeg dat onze kinderen hun eigen blauwdruk en hun eigen ervaringen hebben. Het grootste geschenk voor je kinderen is als ouder nieuwsgierig zijn naar wat er in hun hoofdjes omgaat. Blijf vragen stellen, blijf je verbazen, realiseer je elke dag opnieuw dat wat jij denkt en ervaart niet de werkelijkheid is, maar jouw invulling daarvan en dat je kinderen vanuit een andere blauwdruk een andere invulling hebben. Je kinderen zijn het waard om te leren kennen. Vertel ze hoe fantastisch ze zijn. Het enige waar je als ouder namelijk écht invloed op hebt, is de ontwikkeling van hun eigenwaarde. Help ze over de hobbels van het leven heen, maar neem niet de hobbels voor ze weg, want daar groeien ze van. En echt: hoe beter je je over jezelf voelt, hoe beter je in staat bent als volwassene een bevredigend leven te leiden en verbinding aan te gaan met de mensen om je heen. En dat is uiteindelijk het beste recept voor een gelukkig leven.