Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
Rate this post
  • ‘Ik had gelijk zo’n onderbuikgevoel’
    Rate this post

    Twee jaar geleden ontdekte ze een knobbeltje in haar borst, maar omdat ze het druk had met haar eerste klus als projectmanager, ze was net een half jaar daarvoor gestart als zzp’er, duurde het nog zes weken voordat ze bij haar huisarts zat. Deze vond het niet verontrustend maar stuurde Jane Heijgen, op haar eigen verzoek, toch door naar het ziekenhuis voor een echo.

    ‘Ik had gelijk zo’n onderbuikgevoel dat het niet goed was. Helemaal toen ze in het ziekenhuis besloten om ook direct een mammografie te maken en een stukje weefsel weg te nemen. Twee dagen later kreeg ik de uitslag. Een vriendin van me ging met me mee. We zaten nog maar net in een kamertje of een verpleegkundige kwam me even vertellen dat ik borstkanker had, mijn borst eraf moest en dat er nog onderzocht moest worden of er kankercellen in de lymfeklieren in mijn oksel zaten. En dat lymfeonderzoek zou nu meteen gedaan worden. Een paar dagen later kon ik bellen voor de uitslag. De verpleegkundige begon meteen over chemokuren, bestralingen en het traject bespreken, zonder mij eerst te vertellen of er nu wel of geen uitzaaiingen waren gevonden! De hele gang van zaken voelde niet goed en daarom wilde ik een second opinion.’

    Gespecialiseerd in borstkanker
    Via Google vond Jane informatie over het Alexander Monro Ziekenhuis, hét gespecialiseerde ziekenhuis voor borstkanker. ‘Ik kwam daar in een warm bad terecht. Er heerste een huiskamersfeer, de benadering was persoonlijk. Ik werd in de watten gelegd. Dat was wat ik nodig had en voelde zoveel beter dan zo’n klinisch ziekenhuis. Het was voor mij wel een pokkeneind rijden vanaf mijn woonplaats, maar een andere vriendin bood aan met me mee te gaan. Zij heeft een bloemenwinkel en in haar bus vol bloemen, vaak gingen we ook nog even langs de bloemenveiling, maakten we elke keer de rit naar Bilthoven. We namen allebei onze laptop en telefoon mee, zodat we, wanneer ik de chemo kreeg, gewoon door konden werken. Want dat ben ik wel blijven doen, ik móest wel als zzp’er. En het ging ook, al had ik het nooit gered zonder al die lieve mensen om me heen. Zo had mijn vriendin, die vlakbij mij woont, met de andere buren een kookschema gemaakt. Iedere avond, als ik doodmoe thuiskwam van het werk, was er voor mij en mijn puberdochter gekookt. Fantastisch!’

    Helemaal zen
    Jane komt nog regelmatig in het Alexander Monro Ziekenhuis voor controle. ‘De behandeling daar gun ik iedere vrouw die borstkanker heeft. Ik ben er altijd als een VIP behandeld, ook degene die met me meekwam. Het was een heftige periode, maar het heeft me wel op een positieve manier veranderd. Ik voel me helemaal zen van binnen. Ik, die leefde op adrenaline. Dat gevoel is nieuw voor mij en is zo lekker!’

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply