Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
Rate this post
  • ‘Geloof me: een kale kop is kak’
    Rate this post

    Vrijwel heel 2019 kon ik plaatsnemen aan de stamtafel van het RKZ. Plotseling lag ik op mijn rug en moest ik mijn ‘vechtschoenen’ aantrekken. Mijn medische rondgang begon na een bezoek aan de borstenbus. Daarna een operatie, vervolgens bestraling en tot slot belandde ik op de dagbehandeling voor oncologie voor een klein half jaar chemo. Eerst elke twee weken, later elke donderdag.

    Hoe het nu gaat? Het gaat mij net zo goed als voordat ik de bus in ging, voor het bevolkingsonderzoek borstkanker. Topfit maar garantie tot de deur. De angst dat foute cellen alsnog terugkomen of ergens anders voor zichzelf gaan beginnen zit er goed in. Tel daarbij op dat ik statistisch gezien alsnog binnen vijf jaar dood kan zijn en je schiet in een depressie. Gelukkig is die aan mij voorbijgegaan. Moedig voorwaarts en met een flinke dosis humor en een gekke muts kom je een heel eind.

    Ik kwam in aanraking met Fighting Cancer via de verpleegkundigen van de afdeling dagbehandeling oncologie. Ik mocht een muts uitkiezen. Superleuk! Het waren stuk voor stuk geweldige mutsen. Als je kanker hebt, staat de hele wereld voor je klaar. Oftewel: trek je portemonnee maar. Het werd voor mij een sport om er voor zo weinig mogelijk geld zo goed mogelijk uit te zien. Geloof me: een kale kop is kak. Een klein half jaar lang een voorhoofd hebben dat loopt van je wenkbrauwen tot je bilnaad is niet grappig. Geheel haarvrij zijn heeft megaveel voordelen, maar minstens zoveel nadelen. Ik heb wenkbrauwen laten tatoeëren om te voorkomen dat ik voor Bassie aangezien zou worden.

    Een chemomutsje is onmiskenbaar een, zoals mijn collega plastisch zei, ‘kankerpetje’. Ik bleek ontiegelijk onhandig met sjaaltjes, dus werd de roze pruik van Greet Verkleedt mijn favoriet, maar de grijze kroonmuts van Fighting Cancer stootte die van de troon. Wat een kunstwerk! Het was leuk, samen met de verpleegkundigen uitzoeken welke het best bij me past. Ik voelde me de koningin met die muts. Ik heb er ontelbaar veel complimenten over gehad. Ik wilde de maker vinden om die te bedanken. Via de Facebookpagina van Fighting Cancer lukte dat. Ik plaatste een foto van de muts en direct reageerde iemand, die de maker tagde. Zo kon ik Joke vertellen hoe blij ik met de muts was. Uiteindelijk heeft ze op verzoek nog een muts voor me gehaakt. Ik mocht er onder geen beding voor betalen, dus ben ik met een pakket garen naar haar toe gegaan. Toen ik onlangs met een ‘chemomaat’ buiten het RKZ een kop koffie ging drinken, heb ik ook direct gevraagd ‘Heb je al een muts uitgezocht?’. Dat had hij. Leuk toch?

    Iedereen die een muts van Fighting Cancer (goddank staat dat niet op hun mutsen) mag uitkiezen, heeft het gegarandeerd zwaar. Wie een chemokuur nodig heeft, vergaat het lachen wel even. Het is vreselijk wanneer chemo-zakken je ‘beste vriend’ zijn. Die mutsen brengen lol, en dat is fijn. Ik hoop dat de vrouwen van Fighting Cancer zich het schompes blijven haken voor het RKZ. Nodig zullen ze blijven, want, zoals mijn favoriete oncoloog zei: ‘Leven geeft een verhoogde kans op ziekten en overlijden’! Reden te meer om een gekke muts op te zetten, lijkt me.

    Mitzie Meijerhof (52 jaar)

    ‘Een klein stukje liefde uit onverwachte hoek’
    De Dagbehandeling Oncologie van het RKZ is een afdeling met een positieve vibe. Annika Koppen is coördinator op de afdeling, waar patiënten met kanker komen voor behandeling met chemotherapie. ‘Je zou het misschien in eerste instantie niet denken, maar wij houden hier wel van een beetje humor. Natuurlijk wil eigenlijk niemand hier zijn, maar we maken het verblijf met elkaar en met de patiënt draaglijk.’

    In de zomer van 2019 benaderde Fighting Cancer de afdeling. Fighting Cancer is een landelijk initiatief van fanatieke breiers en hakers die mutsen maken voor patiënten die door chemotherapie hun haar hebben verloren. De mutsen worden gratis aangeboden. Annika: ‘In het begin was ik wat terughoudend. We werken met een kwetsbare groep mensen en ik wilde goed uitzoeken of het allemaal wel hygiënisch was. Dat bleek het te zijn en ik ben zó blij dat we dit nu kunnen aanbieden aan onze patiënten.’

    Emoties
    ‘Patiënten krijgen zo een klein stukje liefde uit onverwachte hoek. Maar ook als verpleegkundige is het mooi. Hoe fijn is het dat je een kleine verrassing mag weggeven naast je gewone werk! Onze patiënten zitten in een nare periode, en die extra zorg in de vorm van een muts verwachten ze niet. Veel mensen, maar ook wij, zijn hierdoor geraakt.’

    Mutsen
    Het aanbod mutsen in het RKZ is groot en wordt elke keer aangevuld door de contactpersoon van Fighting Cancer. Er zijn zowel mannen- als vrouwenmodellen, die op de afdeling worden geshowd op modelhoofden. ‘We wisselen de mutsen op de modelhoofden regelmatig. Zo laten we verschillende modellen en kleuren zien’, vertelt Annika. ‘De mode verschilt per regio. In onze omgeving is de baret bijvoorbeeld heel populair. Die zijn altijd zó weg. Dat model maakt Fighting Cancer op verzoek nu extra veel voor ons.’ De afdeling deelt gemiddeld drie mutsen per week uit aan patiënten.

    Annika benadrukt de goede band die zij en haar collega’s opbouwen met de patiënten: ‘Sommige zijn hier één of twee keer per week en soms wel jarenlang achter elkaar.’ Die betrokkenheid bij de mensen met wie ze werkt, blijkt als ze door de bak met mutsen heen gaat die op de afdeling staat: ‘Ooo wat een leuke! Ik zie deze al helemaal voor me bij een patiënt. Dat zal hem echt mooi staan!’

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply