Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
Rate this post
  • Gesplitste zielen
    Rate this post

    Toen Mirjam mij belde, was ze volledig van slag. Tussen twee snikken door vertelde ze mij dat haar tweelingzus Else er niet meer was. Else was al een tijdje ziek, ze had leukemie, en haar overlevingskansen waren heel klein. Ik had de zussen al een paar keer mogen ontmoeten en vond hun ­onvoorwaardelijke band erg indrukwekkend.

    Ik ben al jarenlang uitvaartverzorger, maar dit verhaal was op de een of andere manier extra hartverscheurend. Mirjam en Else waren eeneiige tweelingzussen en ondanks dat ze inmiddels veertigers waren, deden ze letterlijk alles samen. Ze woonden in hetzelfde dorp, werkten bij ­hetzelfde bedrijf en waren zelfs bij elkaars bevallingen. En Mirjam vertelde dat ze wel eens gekscherend tegen elkaar zeiden: ‘Het is dat we zussen zijn, anders waren we met elkaar getrouwd!’ Vanaf nu zouden ze nooit meer iets samen doen. Mirjam benoemde haar gevoel treffend: ‘Daar waar altijd mijn verlichte haven was, is nu alleen nog maar donkere leegte.’

    Wat haar enige troost gaf, was dat ze samen met Else de uitvaart grondig had voorbereid. De zussen hadden alles tot in de puntjes geregeld en de aankleding van deze dag was helemaal in de lievelingskleur van Else: oranje. We hebben zelfs een knaloranje VW-camperbusje kunnen regelen, waarin de kist van Else werd vervoerd. Ondanks de intens droevige situatie gaf dit een soort troostende vrolijkheid aan de dag. Else en Mirjam waren lid van een Facebookgroep voor tweelingen, waarmee ze regelmatig leuke uitjes hadden. Op de uitvaart waren veel tweelingen aanwezig die met z’n allen een erehaag vormden. Dit maakte de dag extra bijzonder. De verbinding tussen deze mensen was enorm voelbaar. Wat een liefde, wat een warmte en wat een verdriet.

    Een aantal weken na de uitvaart kreeg ik een bedankbrief van Mirjam. Ze schreef dat ze ons enorm dankbaar voor de goede zorgen en het organiseren van een prachtige en respectvolle uitvaart die precies bij Else pastte. Ze schreef ook dat ze het ontzettend moeilijk had en het leven voor haar niet meer hetzelfde was zonder haar zus. Tegelijk wist ze dat het langzaam beter zou gaan.

    Vlak voor de dood van Else had Mirjam aan Else iets moeten beloven. Else wou heel graag dat Mirjam na haar overlijden het leven voor hun tweëen zou gaan leven. Het uitvoeren van deze belofte gaf Mirjam een doel waar ze zich op kon storten. Het hielp haar om met haar intense verdriet om te leren gaan. Ik denk nog regelmatig even aan de bijzondere zussen Mirjam en Else. Voor dit leven gescheiden, maar tegelijk voor eeuwig bij elkaar.

    – Het team Uitvaartzorg Assen

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply