Mijn man en ik waren de hectiek van Nederland meer dan zat. Daarom besloten we om te emigreren, en wel naar Nieuw-Zeeland. Wonen in de natuur, zelfvoorzienend zijn en meer tijd voor elkaar.

Na de nodige voorbereidingen vertrokken we richting ons nieuwe leven. Het enige wat ik lastig vond aan emigreren is het achterlaten van mijn familie en vrienden. Zo ook mijn allerbeste vriendin Marijke die ik al sinds de basisschool kende. Bij het afscheid op Schiphol stonden we keihard te huilen. Wat zouden we elkaar missen.

Toen we amper twee maanden in Nieuw-Zeeland woonden, werd ik gebeld. Ik was net in onze moestuin bezig met het verwijderen van onkruid. Sinds de emigratie was mijn telefoon heerlijk stil, dus het geluid verraste me. Al snel nadat ik opnam, wilde ik dat dit telefoontje nooit had plaatsgevonden. Bram, de man van mijn lieve Marijke hing aan de lijn, totaal in de war. Tussen zijn snikken door begreep ik dat Marijke verongelukt was. Een vrachtwagen in de drukke ochtendspits… Ze was op slag dood. Ik wist niet waar ik het zoeken moest en mijn hart stond even stil, daar op mijn knieën tussen het onkruid.

Ik nam direct het eerste vliegtuig richting Nederland. Na een enorme reis kon ik eindelijk Marijke vasthouden. Ze was opgebaard in haar eigen woonkamer, omringd door haar vertrouwde spulletjes en talloze witte lelies. Bram vroeg mij hem te helpen om de uitvaart van Marijke vorm te geven. Ze had geen laatste wensen laten vastleggen, maar gelukkig wisten we precies waar Marijke van hield en werd de uitvaart typisch ‘Marijke’.

Zonder de uitvaartverzorger hadden we nooit zo’n vredige en persoonlijke uitvaart kunnen regelen. Wat heeft deze man zijn best voor ons gedaan! Hij dacht overal aan en zorgde ervoor dat wij zoveel mogelijk rust hadden om met dit grote verdriet om te gaan. Bovendien regelde hij een logeerplek in een fijn hotel voor mij, zodat ik toch een vertrouwde plek had nu mijn thuis zo ver weg was. Zijn hulp en toewijding waren een grote steun. Ik zal Marijke nooit vergeten, maar dit waardige afscheid helpt bij de verwerking. Inmiddels heb ik zelf toch een wensenlijst opgesteld. Als ik onverhoopt overlijd dan wil ik een uitvaart in Nederland, met dezelfde uitvaartverzorger. Dan weet ik dat het goed komt.