De deur slaat met een harde knal dicht, het servies ligt gebroken op de vloer, je mascara verspreidt zich steeds verder over je gezicht: hij is weg. En hij komt nooit meer terug. Letterlijk heeft hij de deur achter zich dichtgetrokken. Je zakt op de grond en opeens voel je twee kleine armpjes om je heen die je proberen te omhelzen. ‘Ach, kleine Sophie’, zeg je, ‘het komt allemaal goed’. Op het moment dat je het verdrietige gezichtje van je dochter ziet, begin je ongecontroleerd te huilen. Hoe moet dit nu verder?

Je merkte dat het al een tijdje niet meer goed ging tussen jou en je man. Alle clichés kwamen uit de kast: overwerken, eten voor de TV in plaats van aan tafel, sexy jurkjes die steeds vaker veranderden in vale joggingpakken. De welbekende sleur. Toch wilde je niet opgeven; je kende hem immers al zo lang. Jeugdliefdes waren jullie. Vroeger onbezorgd en blij en nu vooral vermoeid. Toen kleine Sophie op de wereld kwam, leek het wel of jullie uit elkaar gedreven werden. Jij met de baby boven om borstvoeding te geven, hij die beneden op de bank in slaap gevallen was.

Een maand later. Je zit op het terras met een dampende mok koffie. Er zijn wat kilo’s van je lichaam afgevallen, maar je hebt ook weer wat kleur op je gezicht. Sophie smikkelt van haar ijsje. ‘Komt papa ook nog? Ik wil met papa naar de kinderboerderij!’ Je veegt wat ijs van haar wang en zegt dat papa niet komt. ‘Papa komt je vrijdag ophalen. Dan kunnen jullie vast naar de kinderboerderij!’ ‘O, okee…’, klinkt het vanaf de andere kant van de tafel.

Het scheelt dat je professionele hulp hebt kunnen zoeken van een mediator, want helder nadenken, dat kon je niet. Je had iemand nodig die de situatie objectief kon beoordelen, die er voor ieder gezinslid zou zijn. Die er mede voor zorgde dat wanneer het gebroken gezin bij elkaar was, de situatie niet verzandde in een oorlogsgebied. Sophie staat bij jou en Tom allebei gelukkig voorop. Door dat gemeenschappelijke belang ben je ervan overtuigd dat jullie er samen uit kunnen komen.

Door de ogen van het kind
Het kwam steeds vaker voor: je kon niet meer in slaap komen omdat papa en mama zoveel kabaal maakten beneden. Een harde knal: ‘Bam!’ En je zat weer rechtop in bed. Mama’s ogen werden steeds donkerder, en ze lachte bijna niet meer. Je hebt ook al heel lang geen ‘prinsesje’ meer met mama gespeeld. ‘Ik wil weer mijn kroontje opdoen en mijn mooie jurk aan!’ Je denkt dat papa boos op je is, want die praat bijna niet meer met je. Een traan loopt over je wang, de zoveelste van vanavond. Ook heb je al dagen last van je buikje. Morgen ga je gelukkig naar school. Daar zijn de mensen blij, daar is het fijn. Thuis niet, daar zijn de mensen stom. Verdrietig draai je je om, en vecht je tegen de nachtmerries die op je zitten te wachten.

Expert aan het woord
‘Zoals je kunt lezen, maakt een scheiding een wirwar van emoties los. Bij de ouders, maar zeker ook bij het kind’, geeft Inge Meijers-Carlier van i-mediate aan. ‘De ervaring leert dat kinderen zichzelf vaak wegcijferen tijdens een scheiding, omdat ze loyaal zijn aan hun ouders. Daar schuilt ook direct het gevaar in. Sophie heeft niet voor de scheiding gekozen, en toch moet het meisje omgaan met al deze veranderingen. Kinderen zeggen vaak niet wat ze denken, wat ze voelen, of waar ze last van hebben. Dat is ook terug te zien in het verhaal. Sophie heeft al dagen last van haar buikje. Dit heeft ze alleen niet aangekaart bij haar ouders. En de ouders hebben het immens druk met zichzelf. De moeder heeft de controle verloren doordat ze in huilen uitbarst in het bijzijn van haar dochter. En de vader negeert Sophie volledig.’

De deskundige derde
Inge: ‘Met meer dan 10 jaar ervaring als advocaat en gecertificeerd mediator kan ik in een emotioneel proces structuur en voortgang geven binnen de wettelijk gestelde kaders. Vaak zie je bij een scheiding dat 1 van de 2 partners een emotionele voorsprong heeft op de ander, en daarom is mediation bij scheiding zo belangrijk. Ik heb aandacht voor het emotionele proces om vandaaruit te komen tot goede afspraken. De beide ex-partners blijven immers aan elkaar verbonden door de kinderen. Ik ben degene die als derde tussen stellen bemiddelt, die het paar in overeenstemming brengt. Als mensen voor het eerst bij mij aan tafel zitten, is de sfeer tussen hen meestal gespannen. Met oog voor emotie lukt het me om alle zaken bespreekbaar te maken. Als ze in goed overleg uit elkaar gaan, met oog voor de gemeenschappelijke belangen, is de kans het grootst dat de afspraken in de toekomst worden nagekomen. Dat is goed voor de ex-partners, maar zeker ook voor de kinderen. Ik zorg ervoor dat het gemeenschappelijke belang, en ieders belang boven tafel komt en gerespecteerd wordt. De ‘i’ in ‘i-mediate’ staat dan ook voor ‘Inge’. Neem contact met me op voor een gratis kennismakingsgesprek!’