Er worden hele boeken geschreven over opvoeden. Wat moet je wel en wat moet je niet doen? Hoe krijg je het perfecte kind? Het kind dat netjes stilzit, netjes eet en altijd schone kleren heeft en beleefd een hand geeft bij het binnenkomen of weggaan, ‘Dank je wel’ zegt als het iets krijgt… We willen zó graag dat ons kind zich gedraagt zoals het hoort. Maar hoe hoort het dan? Wie bepaalt wat goed gedrag is?

Je wordt als kind geboren binnen een gezinscultuur en die neem je mee als je zelf ouder wordt. Jouw partner komt uit een andere gezinscultuur en je buren en zelfs je beste vriendin. Als er dan een baby komt, begint het grote zoeken, in boeken, via tijdschriften of social media, een blog of een tv-programma waarin ons verteld wordt hoe het zou moeten. We vergeten echter dat we zelf opgevoed zijn door onze ouders.

Boerenverstand
Als ik naar mezelf kijk, dan hebben mijn ouders echt wel ‘fouten’ gemaakt, maar volgens mij ben ik, nu ik volwassen ben en zelf ouder ben, best goed terechtgekomen. Ik kan een handje geven, ‘Dank je wel’ zeggen, beleefd zijn, netjes eten enzovoort, en met enige regelmaat hou ik mijn kleren schoon. Mijn ouders hebben het zonder alle hulpmiddelen moeten doen. Zij maakten vooral gebruik van hun ‘boerenverstand’: logisch nadenken over wat jij als ouder okee vindt en wat niet.

Het gesprek aangaan
Tegenwoordig communiceren veel kinderen via social media en vindt er steeds minder een goed gesprek plaats. Ouders reageren op het gedrag van hun kind in plaats van zich af te vragen waar het gedrag vandaan komt. Neem eens de tijd en ga samen met je kind het gesprek aan over wat jullie vinden dat ‘netjes’ en ‘goed opgevoed’ inhoudt en leg dan vooral uit waarom je dit belangrijk vindt. Mensen aankijken als je met ze praat heeft een reden. Leg die uit aan kinderen in plaats van te zeggen dat je iemand moet aankijken of te roepen ‘Kijk me aan als ik met je praat’.

Zien en horen
Kinderen moeten van jou als ouder weten wat binnen jullie gezinscultuur belangrijk is. Ze leren dat niet van alleen maar horen dat iets moet. Overleg met elkaar wat wel en niet belangrijk is en praat hierover met je kind. Jonge kinderen ondersteun je door zelf te laten zien in je gedrag en houding wat belangrijk is. Zij leren door te zien en niet door te horen en luisteren. Aan basisschoolkinderen leg je zaken uit. Pubers discussiëren over van alles. Als je echter van kleins af aan uitlegt waarom jij iets belangrijk vindt, is de kans vrij groot dat je puber al zó gewend is dat je iets niet zonder reden zegt, dat jouw kind het gemakkelijker zal opvolgen.