Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
Rate this post
  • Ik ben SAM
    Rate this post

    Ik deel hun buikpijn, ik neem hun angsten en onzekerheden weg, ik geef zelfvertrouwen en help om nieuwe uitdagingen aan te gaan. Dingen waarvan ze nooit hadden gedacht dat ze dat zouden durven. Als dank word ik geaaid, geknuffeld en worden mijn haren urenlang geborsteld. Heerlijk vind ik al die aandacht. En elke keer ontmoet ik weer nieuwe kinderen.Eerst bang of verdrietig, nauwelijks in staat om contact te maken. En weken later, als we voor de laatste keer samen zijn, zijn ze veranderd: vrolijk en zelfverzekerd. En dat komt allemaal door mij. Wie ik ben? Ik ben Sam. Ik ben een paard.

    Ik woon hier al het langst en ons bedrijf dankt zijn naam aan mij. SAM en de andere paarden en mensen. Ik ben ook de leider van de kudde. Soms komt er een nieuwe vriend in de wei en heb ik het druk om zo’n jong ding een beetje op te voeden. Hem of haar te leren hoe ze de mensen die hier komen kunnen helpen. Want dat is waar we hier goed in zijn en we krijgen er altijd veel knuffels en wortels voor terug.

    Ik reageer op wat ik voel
    Regelmatig komt Lucian, de mensenleider van de kudde en het team van SAMen, met een klein mens de wei in. Lucian noemt zo’n klein mens een kind en zo’n kind heeft vaak een beperking. Het kan moeilijk contact maken of beweegt moeilijk. Ik voel de spanning, angst of onzekerheid. Dat voel ik al zodra ik het kind aan zie komen lopen en daar reageer ik op. Dat is nu eenmaal wat wij paarden doen. Lucian begrijpt mij, ze verstaat mijn taal, en legt dat uit aan het kind. Samen gaan we dan de wei uit om in de bak oefeningen te doen. Soms mag het kind op mijn rug zitten, balans en evenwicht zoeken. Vaak vindt een kind dat in het begin eng, is het bang om te vallen, maar dat wil ik niet laten gebeuren. Ik zal dat altijd proberen te voorkomen.

    Hij mag er zijn
    En weet je wat zo mooi is? Op een gegeven moment is het kind niet meer bang, durft het zelfs kunstjes op mijn rug te doen. Dan voel ik de blijdschap, de vrolijkheid, het zelfvertrouwen. Dan is het kind, wat die eerste keer toch wat angstig naast Lucian de wei inliep, veranderd. Dan straalt het een andere energie uit. Dat komt door mij. Of door mijn vrienden, want ook zij doen dit mooie werk. Zelfs Wentel, de hond die hier rondloopt kan het. Dat is wat wij doen. Wij oordelen niet, wij zijn respectvol en trouw. Bij ons leert het kind dat hij er mag zijn. Een nieuw begin.

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply