’s Ochtends ontwaak je in de armen van je lieve man of vrouw. Je hebt een mooi huis, een leuke baan en genoeg vrije tijd tijd en geld. Als je alles zo bij elkaar optelt, heb je eigenlijk alles in je leven om gelukkig te zijn. Maar waarom voel jij je dan allesbehalve gelukkig?

Ondanks dat je alles hebt wat je hartje begeert, heb jij toch het gevoel dat je iets mist. Misschien heb je al naar manieren gezocht om die leegte op te vullen, zoals nieuwe doelen, ambities en veranderen. Zo ben je bijvoorbeeld intensiever gaan sporten, heb je verre, indrukwekkende reizen gemaakt en ben je extra cursussen en opleidingen gaan doen om jezelf te ontplooien. Je voelt je schuldig, want dit alles heeft je niet genoeg geholpen. Steeds bekruipen dezelfde gedachtes je: ‘Voor wie doe ik het eigenlijk?’, ‘Wat is de zin van mijn leven?’ en ‘Is dit het nou?’

Waar komt het nou vandaan?
In mijn praktijk kom ik veel (jong)volwassenen tegen die kampen met dezelfde soort problematiek. Voor de buitenwereld hebben zij alles ogenschijnlijk goed voor elkaar en vormen ze het perfecte plaatje, maar van binnen voelen ze een grote ongelukkigheid en leegte. Er zijn vaak patronen in hun levens te herkennen: hun gevoelens van ongeluk en leegte hebben vaak met hun jeugd te maken. Stel je voor: je bent 2 jaar oud en je vader of moeder is, door bijvoorbeeld psychische problemen, emotioneel niet beschikbaar. Wel wordt zij geacht jouw de veiligheid, waardering warmte en liefde te bieden, zodat jij alle ruimte krijgt om jezelf te ontwikkelen. Omdat deze facetten ontbreken in de opvoeding, ontwikkelde jij toen je opgroeide onbewust patronen waarmee je zo min mogelijk last had van deze ervaren onveiligheid.

Verkeerde boodschap
Het ontbreken van die ouderlijke veiligheid en warmte wordt ook wel ‘onveilige hechting’ genoemd. Hoewel jouw ouders waarschijnlijk het allerbeste met je voor hadden, heb je door de onveilige hechting onbewust de boodschap meekregen dat je niet belangrijk of niet goed genoeg bent. Dit kan later problemen geven en een gevoel van bestaansleegte oproepen. Je hebt het gevoel dat je het contact kwijt bent met je eigen dromen, drijfveren, wil en identiteit. Hier komen die gedachten als ‘Voor wie doe ik het eigenlijk?’ vandaan, en gevoelens van onzekerheid, ongeluk en leegte. Een bekende ‘overlevingsstijl’ kan het steeds maar harder werken zijn. Dit doe je onbewust waarschijnlijk omdat je ergens hoopt dat je hierdoor toch die aandacht, bevestiging en waardering van je ouders kunt krijgen. Het is, helaas, niet verwonderlijk dat veel mensen met zo’n overlevingsstijl het risico lopen op het krijgen van een burn-out en depressies, of aanverwante problemen.

Herkenbaar? Zoek hulp!
Is het voorgaande herkenbaar voor je? Dan is het fijn om eens samen van gedachten te wisselen. Uit eigen ervaring weet ik hoe waardevol het is om over je jeugd te praten, en hoe het kan opluchten om oude en pijnlijke gevoelens onder ogen te zien. Hierdoor zul je in staat zijn om een rustiger, veiliger én gelukkiger leven te leiden. Een leven waar jij in toenemende mate plezier en kracht ervaart en zélf de regie over voert. Er meer zin in hebt en de zin van inziet.

Sypke Visser