Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
4/4 - (1 stemmen)
  • ‘Ik leid een leven dat belangrijk voor me is’
    4/4 - (1 stemmen)

    Naast alle emoties die erbij kwamen, moest ik mijn hoofd ook buigen over allerlei praktische zaken. Ik moest afspraken maken met artsen voor onderzoeken en behandelingen en zaken regelen met mijn werkgever, naar de apotheek om medicatie op te halen… Dit is eigenlijk nog maar een greep uit alles wat er op me afkwam. Alles rondom mijn ziekte was een voortstuwende kracht. Ik werd geleefd. Ik had nauwelijks de tijd en ruimte om alles een plekje te kunnen geven. In die tijd kon ik natuurlijk wel terugvallen op mijn dierbaren. Maar omdat ik hen niet altijd wilde opzadelen met mijn verdriet, angst en stress, kropte ik het op. Na mijn behandelingen en het terugkrijgen van de ‘controle’ merkte ik dat ik, ondanks enige opluchting, me nog steeds angstig en gestrest voelde.

    Mijn band met mijn dierbaren was naar mijn idee veranderd: de rollen waren anders geworden. Ik had het idee dat mijn familie en mijn gezin me nog steeds zagen als ‘de zieke’: als degene die verzorgd moest worden en met wie er voorzichtig moest worden omgegaan. Deels was dat trouwens wel zo. Door alle behandelingen en de heftige tijd voelde ik me erg zwak en had ik weinig energie om dingen te ondernemen. Ik kon bijvoorbeeld nog niet op volle kracht meedraaien in het huishouden en moest mijn werk in heel kleine stapjes weer opbouwen. Maar de ziekte had ook mijn levensvisie veranderd. Doordat door één diagnose mijn hele leven op zijn kop had gestaan, besefte ik dat het het leven zo ineens voorbij kan zijn. Ik zag in dat het om ‘nu’ draait, dat je nú moet doen wat belangrijk voor je is. Maar hoe kon ik daar nu zelf vorm aan geven?

    Ik begon mezelf vragen te stellen. Vind ik mijn werk wel écht leuk of moet ik op zoek naar iets waar ik meer vervulling en voldoening geeft? En is mijn relatie nog wel bevredigend? Wie schaar ik onder mijn echte vrienden, wat vind ik eigenlijk belangrijk in vriendschappen? Ik had het idee dat ik mijn hele leven opnieuw moest invullen en vond het lastig om alles zelf op een rijtje te zetten. Mijn hoofd draaide overuren, en ik lag nachten wakker. Het gevolg was dat ik me nog minder fit voelde. Omdat ik vastbesloten was om goed voor mijn gezondheid te zorgen, besloot ik hulp te zoeken bij Sandrine. Ik wilde de rest van mijn leven zó inrichten dat ik weer de regie kreeg en een bewust en daardoor gelukkiger leven kon leiden. Samen hebben we al mijn vragen op een rijtje gezet.

    Wat ik vóór mijn ziekte eigenlijk niet hardop uit durfde te spreken, was dat ik me totaal niet meer op mijn plek voelde op mijn werk. Door me na mijn werk volop te storten in de zorg van mijn kinderen, probeerde ik dit gevoel te negeren. Mijn partner had een drukke baan: ik wilde hem niet belasten met mijn twijfels en ongeluk. Op den duur zorgde het niet delen van mijn gevoelens en emoties voor een afstand tussen ons. Vaak voelde ik mij leeg in mijn relatie. Door de coaching heb ik ingezien dat ik creativiteit belangrijk vind. Inmiddels praten mijn partner en ik veel meer met elkaar. Hij steunde me om een opleiding te gaan doen waar ik me zou kunnen ontwikkelen op het gebied van kunst en creativiteit. Niet alleen geeft dit mij een ander baanperspectief, ook merk ik dat ik hier veel meer plezier uit haal en meer mensen ontmoet met dezelfde passies en interesses. En doordat ik beter in mijn vel zit, geniet ik ook meer van mijn man en kinderen. Ik kan oprecht zegen dat ik een leven leid dat voor mij belangrijk is.

    Anna (49 jaar)

    Sandrine Kwast heeft HBO Verpleegkunde gestudeerd. Zij heeft 13 jaar ervaring in gespreksvoering in de medische wereld en is deskundig op het gebied van de Nederlandse gezondheidszorg. Daarnaast heeft zij een post-HBO-studie psychosociale ondersteuning voor kankerpatiënten afgerond. Tevens is zij gecertificeerd Big Five For Life ™ coach. Neem contact op met Sandrine voor een (kosteloos) intakegesprek.

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply
  • Geplaatst door Jan Vink op september 11, 2018, 7:19 am

    Hoi Sandrine,
    Wat een mooi werk doe jij!!

    Beantwoorden →