‘Ik weet het echt niet meer.’ Zij zit tegenover mij. Haar behandeling voor borstkanker is een paar weken geleden afgesloten. Ik zie haar vertwijfelde blik, tranen in haar ogen. Ze vervolgt haar relaas: ‘Ik zou toch blij moeten zijn. En dat ben ik ook écht wel. Maar aan de andere kant weet ik totaal niet meer wie ik ben en hoe ik moet leven. Er is niets meer ‘gewoon’.’

Zij vertelt dat de oncoloog haar bij hun laatste afspraak een nieuwe start wenste. Verontwaardigd zegt ze: ‘Een nieuwe start, hoezo?’. Ze voelt zich eenzaam en onbegrepen, met haar uitgeputte lichaam, kale hoofd en emoties die haar overspoelen. Nu de rollercoaster van behandelingen is gestopt, begint tot haar doordringen wat er allemaal is gebeurd de afgelopen maanden. ‘Het ergste is dat ik mijzelf niet eens meer begrijp’, zegt ze moedeloos.

De overlevingscocon
Als je de diagnose borstkanker krijgt, is er maar één focus: beter worden. Alles staat in het teken van ziekenhuisafspraken. Je blik is gericht op dat stipje aan de horizon, die laatste behandeling. De rest van het leven gebeurt daar omheen. En dat is goed, want die gefocuste kracht is nodig om de behandelingen te verdragen. In die periode ben je sterker en krachtiger dan je ooit had durven dromen.

De cocon breekt open
Na de laatste behandeling verandert dat. De cocon gaat open. Voor de buitenwereld is alles snel weer normaal. Maar voor jou is alles anders. Je bent geconfronteerd met de eindigheid van je leven en dat maakt je onzeker en bang. Je voelt je soms een vreemde in je eigen wereld. Fysiek heb je een klap gehad en soms lig je ‘s nachts te piekeren. Je vraagt je af hoe het nu verder moet.

Samen kom je verder
Ik vertel haar dat haar gevoelens heel normaal zijn. Dat ik weet wat zij doormaakt, omdat ik er zelf ook doorheen ben gegaan. Zij vraagt of ik haar kan helpen haar draai in het leven weer te vinden. En dat doe ik met liefde.

Toch een nieuwe start
Als ik drie maanden later afscheid van haar neem, staat er een andere vrouw voor me. Ze weet wat ze wil en heeft een aantal keuzes gemaakt. Ze heeft geleerd om te gaan met angst- en piekermomenten. Ze kent haar grenzen en zorgt goed voor zichzelf. Ze kijkt mij vol zelfvertrouwen aan en zegt: ‘Zo, nu heb ik tóch een mooie nieuwe start gemaakt’. En ik kan dat alleen maar bevestigen.

Martha Rijkmans