Zowel moeders als kinderen worden tegenwoordig behoorlijk overvraagd. Moeders vragen veel van zichzelf in hun verschillende rollen als werkende moeder, ­partner, huishoudmanager enzovoort. Kinderen moeten verstandig eten en drinken en presteren op school, waar moeders zich verantwoordelijk voor voelen. De druk van buitenaf overstemt vaak de moederlijke intuïtie die goed weet wat ze zelf nodig heeft en wat de kinderen nodig hebben om te gedijen. De natuurlijke moeder-kind-relatie raakt dan uit balans.

Ik krijg in mijn praktijk geregeld moeders met een hulpvraag op dit gebied. Oververmoeide, machteloze moeders en kinderen met gedrag dat moeilijk te begrijpen is. Niet zo gek: allerlei mensen en instanties bemoeien zich met jonge gezinnen, van het consultatiebureau tot de school. Moeders vragen zich dan af of ze de ­opvoeding wel goed doen, of dat ze méér ­moeten doen: ‘Moet ik de zindelijkheid van mijn kind trainen?’ of ‘Moet ik mijn kind nog meer oefenen zodat het goed scoort bij de CITO-toets?’ Wat ik dan belangrijk vind, is bewustwording creëren dat zowel de moeder als het kind diep van binnen weten wat goed voor hen is. Door het stellen van een vragen kan ik die bewustwording positief beïnvloeden, zodat het negatieve patroon doorbroken wordt. En als moeder en kind meer vertrouwen op zichzelf en hun eigen capaciteiten, zullen ze ook elkaar meer vertrouwen.
De moederlijke intuïtie is een belangrijk ­natuurlijk gegeven, en daarop vertrouwen geeft rust. Zo kunnen zowel moeder als kind alle hectiek van het leven beter aan!