De beslissing is genomen, je ouders gaan uit elkaar. Er ligt nog een pittige weg voor je. Scheiden is een hoop geregel, maar niet jouw taak.

Door een echtscheiding kom je – buiten je schuld – in een situatie terecht waarbij je je vaak gedwongen voelt om te kiezen voor je vader of je moeder. Een onmogelijke keus: je hoort bij allebei! Soms krijg je te maken met nieuwe relaties van je vader of je moeder, wat je leven nog eens extra op zijn kop zet. Al die gevoelens zorgen voor verwarring. En ondertussen wordt ook nog van je verwacht dat je goed presteert op school. Dus is het geen wonder dat je het moeilijk hebt. Je bent trouwens niet de enige: heel veel kinderen van gescheiden ouders hebben het lastig. Een echtscheiding betekent het einde van je vertrouwde situatie. Soms is het een opluchting, maar soms ook niet. Jouw leven verandert. Er zal nooit meer een plek zijn waar allebei je ouders er zo voor jou zijn als toen ze nog samen waren en je nog ėėn gezin was. Dit kan veel verschillende gevoelens oproepen, niet alleen vlak na de scheiding maar vaak ook nog (of weer opnieuw) jaren erna. De praktijk wijst uit dat het helpt om te praten over de echtscheiding van je ouders, en dat het voor je ouders heel erg fijn is, hoe ze er voor jou kunnen zijn.

Feiten

– 70.000 kinderen in Nederland hebben te maken met emotionele problemen rond een scheiding.
– Bij 70% van de scheidingen worden goede afspraken gemaakt rond de omgang met de kinderen.
– Bij 30% van de scheidingen gaat het om ‘vechtscheidingen’.

‘Ze maakten continu ruzie’

Marleen: Toen ik 18 was, waren mijn ouders al een tijdje gescheiden, maar ik wist steeds niet welke keuze ik moest maken. Wie vertel ik wat als eerste? Pap of mam? Zij maakten continu ruzie, niet om mij, maar wel waar ik bij was. Nog niet zo lang geleden ben ik geslaagd, en gelukkig waren mijn beide ouders erbij. Ik ben daarvoor bij Caroline geweest om te praten, mijn hart te luchten. Ik zei tegen haar: ‘Ik heb binnenkort mijn diploma- uitreiking en papa en mama zijn er allebei. Maar naar wie loop ik het eerst? Ik wil ze allebei gelijkwaardig behandelen.’ ‘Dat ga je ook doen’, zei ze duidelijk. ‘Je blijft namelijk staan waar je staat. Laat ze maar naar jou toekomen. Jij mag nu ontvangen.’