Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
Rate this post
  • Luisteren, invoelen & ontzorgen
    Rate this post

    Aandacht voor borstkanker betekent in sommige gevallen ook aandacht voor een naderend einde, hoe pijnlijk dit ook mag klinken. Niet in alle gevallen is
    genezing mogelijk. Dat hebben mijn zus en ik al op vroege leeftijd in zeer directe kring ervaren.

    Onze jonge moeder moest het leven loslaten na een ziekbed van een aantal jaren. Het is alweer 39 jaren geleden. Inmiddels zijn de technieken en middelen enorm verbeterd en kunnen er gelukkig vele vrouwen genezen van borstkanker. Graag hadden we haar in deze tijd geplaatst en nog veel gezonde jaren gegund, maar afscheid nemen speelde al een grote rol in ons leven toen wij nog jonge meisjes waren. Tegelijkertijd werd ook ons leven anders. Immers, ons zou ook hetzelfde lot kunnen overkomen. Het betekende dat we op jonge leeftijd al anders in het leven gingen staan.

    Afscheid nemen van een geliefd persoon is pijnlijk, moeilijk en vooral definitief, en daar werd ook het zaadje geplant om hier iets mee te gaan doen. Want je kunt maar één keer afscheid nemen voor altijd. Ik ben ervan overtuigd dat de eerste stappen in het rouwproces worden gezet door het creëren van een warm en persoonlijk afscheid.

    Zes jaar geleden ben ik mijn eigen uitvaartonderneming gestart. Tijd nemen en vooral heel veel persoonlijke aandacht: daar ligt mijn focus. Luisteren, invoelen en ontzorgen. Wanneer ik door een familie benaderd word, weet ik meestal nog niets van de overledene of familieleden. In de dagen die volgen word ik heel veel wijzer. Na de eerste kennismaking krijg ik veel verhalen te horen en het grote verdriet te zien. Het ontroert me telkens weer dat nabestaanden mij in al hun kwetsbaarheid hun vertrouwen schenken en niet alleen vertellen over hun band en herinneringen aan hun geliefde, maar ook het persoonlijke verdriet aan me laten zien. Alles wat ik ze kan bieden is mijzelf, een luisterend oor en alle tijd en ruimte om samen met hen op zoek te gaan naar een passende vorm om hun dierbare een mooi en liefdevol afscheid te kunnen bieden. Mijn rol in dit proces is nooit dezelfde, maar ik vervul hem met hart en ziel. Alleen dan kan ik mij verbinden met
    degene die ik tegenover mij heb en mijn rol zo goed
    mogelijk vervullen.

    In de afgelopen jaren groeide mijn bedrijf gestaag en ik ben er trots op dat ik inmiddels met een klein team van uitvaartbegeleidster en spreeksters samenwerk. Vrouwen die met hun hoofd en hart onze families en uitvaarten begeleiden. Begin dit jaar is mijn jongere zus Maureen het team komen versterken, en dat terwijl zij de dood lange tijd heeft geweerd. Zij kende een grote angst voor afscheid en dood en heeft dit weten om te zetten in kracht.
    Samen weten we als geen ander hoe iemand zich voelt wanneer een einde is gekomen aan het leven van een dierbare. Het voelt goed om ons samen sterk te maken voor het verdriet van onze medemens.

    Wanneer we spreken over ‘aandacht voor borst­kanker’, dan ontstaat vanzelf ook aandacht voor de dood. ­Vrouwen benaderen ons steeds vaker in een ­vroeger ­stadium om wensen te bespreken voor hun eigen uitvaart, mochten de vooruitzichten onzeker zijn. In dit stadium besteden we veel aandacht aan haar laatste wensen, maar spreken we ook over verlangens, angsten en dromen, zodat ik een heel goed beeld krijg van wie er nu voor me zit. Samen schrijven we het laatste hoofdstuk uit haar levensboek. Hoe gek het ook mag klinken: dat geeft zoveel positieve energie en juist hierom doe ik dit werk zo graag. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik getuige mag zijn van het wellicht zwaarste stuk uit het leven.

    – Mireille Mom

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply