Wie mijn grote voorbeeld is? Mijn moeder. Ze is een fantastische vrouw. Ik hoop dat ik haar genen heb. Ze is bijna 76 maar je zou het haar beslist niet geven. Ze staat nog midden in het leven, rijdt met haar autootje overal zelf heen en geniet van iedere dag. Alhoewel, een jaar geleden was dat wel heel anders.

Het begon met buikklachten. De huisarts kon er weinig mee en de medisch specialist deed allerlei onderzoeken, waar niks uitkwam. Dat leek een geruststelling, want er was niks ernstigs gevonden, maar ondertussen bleven de klachten. Waarop de huisarts aangaf dat ze er maar mee moest leren leven. Vooral haar darmen speelden regelmatig op. De ene keer kon ze niet naar de wc, de andere keer moest ze wel zes keer op een dag. Ik merkte dat het haar onzeker maakte; dat ze niet zoveel meer op stap ging. Want stel je voor, misschien kwamen die vreselijke krampen weer opzetten en dan was ze maar het liefste thuis. De huisarts heeft haar eerst nog wat anders voorgeschreven, maar daar kreeg ze ontzettende huiduitslag van. Ik zag mam in een paar maanden tijd jaren ouder worden. Haar 75ste verjaardag, waar we al maanden plannen voor hadden gemaakt, besloot ze toch maar niet groots te vieren. Ook het etentje dat we voorstelden,
liet ze aan zich voorbijgaan. Ze had weer zo’n buikpijn.

Toen ik op een dag onverwachts bij haar langsging en haar huilend van de pijn aantrof, was voor mij de maat vol. Dit kon toch niet langer zo doorgaan!

Zelf was ik ooit een keer bij Karin Hoekveen geweest en ik stelde mam voor om samen een keer naar haar toe te gaan. In haar Praktijk voor Mesologie zoekt Karin naar de oorzaak van de klacht. Er wordt geen naam gegeven aan de symptomen, maar er wordt gekeken naar het verband ertussen. Zo’n onderzoek is overigens helemaal niet belastend of pijnlijk. Dat vond ik ook wel prettig voor mam.

In totaal zijn we drie keer geweest en intussen is mam weer helemaal de oude. De medicijnen van de huisarts heeft ze niet meer nodig, want van de oorspronkelijke kwaal waar ze die in eerste instantie voor gebruikte, heeft ze helemaal geen last meer en dat geldt ook voor de akelige bijwerkingen van die tabletten.
Binnenkort wordt ze 76 en als verrassing ben ik een geweldige dag voor haar aan het voorbereiden. Een beetje als compensatie omdat haar verjaardag vorig jaar in het water viel, maar ook omdat ik zo gek met haar ben en haar enorm bewonder. Ik hoop nog heel veel verjaardagen samen met haar te mogen vieren.