Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
Rate this post
  • Ik neem weer deel aan ‘het leven’
    Rate this post

    Op de spoedeisende hulp, waar ik naartoe ging, begroette de dienstdoende arts mij met ‘U ziet er nog goed uit!’ Ik vertaalde dit als ‘Zo erg is het niet. Waar maak jij je druk om?’ Ik voelde mij belabberder dan zichtbaar was. Ik was misselijk, had hoofdpijn en was duizelig. Tja, ik lag niet op Intensive Care, had geen zichtbare bloedende verwondingen, geen botbreuken en dergelijke. Wat het oog niet ziet, deert het hart ook niet.

    Onbegrepen
    Die nacht ben ik moeizaam doorgekomen met paracetamol, en maakte de volgende dag een afspraak met de huisarts. Een beste man, hoor, maar ook bij hem kreeg ik te horen: ‘Neem een paracetamol als het niet gaat’, terwijl ik hoofdpijn had, misselijk en duizelig was, mijn nek nauwelijks kon draaien, mijn lijf overal pijn deed en ik eigenlijk de boel bij elkaar wilde schreeuwen: ‘Man, waar heb jij het over?’ Ik voelde mij onbegrepen, omdat de onzichtbare gevolgen van tafel werden geveegd. Het is eigenlijk niet uit te leggen wat er allemaal in mijn lichaam en vooral in mijn hoofd gebeurde.

    Disbalans
    Voor mij stond vast: wegwezen bij deze goede man. Ik had dit gevoel al bij eerdere bezoeken gehad, maar van me ­afgezet. Had ik dit ongeval nodig om eindelijk gehoor te geven aan mijn eigen gevoel? Het was nu tijd om mijn visie op gezondheid te volgen: ‘een gezond lichaam en een gezonde geest’ en ik ben op zoek gegaan op het internet naar een arts met een holistische visie: met aandacht voor de balans tussen lichaam en geest. Ziekte ontstaat door een disbalans. Sinds mei ben ik bij een medisch centrum, dat een antro­posofische visie heeft, een holistische benadering.

    Neurologisch onderzoek
    De klachten in het hoofd waren zó hevig, dat ik om een neurologisch onderzoek heb gevraagd. Een hele geruststelling dat er geen afwijkingen zijn gevonden. Wat de neuroloog constateerde is, dat de duizelingen veroorzaakt worden door schade aan het evenwichtsorgaan en een whiplash heb. Ook zei hij dat er geen medicijnen voor zijn: bij 60% van de personen verdwijnen de whiplashklachten binnen 6-9 maanden en 40% heeft meer tijd nodig.

    Thuiskomen
    Door euritmietherapie ben ik opnieuw geland in mezelf, omdat ik door zo’n klap het contact met het lichaam verloor. Voor mij is het thuiskomen, vanuit het innerlijke: mijn eigen natuurlijke ritme. Ook de massages hebben mij een heel stuk verder gebracht. Eerst massages voor de lichaamspijnen en spieren, het ontspannen en sinds kort massages om blokkades op een dieper niveau die vastzitten, eruit te laten komen. Want wat ik aan overgehouden heb, is angst om opnieuw achter het stuur te kruipen, terwijl ik 48 jaar auto gereden heb.

    Nu, 7 maanden later, kan ik zeggen dat de heftigheid minder is. Ik ben nog lang niet de oude, kom langzaam uit het isolement en neem deel aan het gewone leven. Waarin rust een belangrijke rol meespeelt om niet terug te vallen en op tijd een grote pas op de plaats maken. Goed bij mezelf blijven en luisteren naar de signalen mijn lichaam, zodat lichaam en geest in balans blijven. Mijn vader zei: ‘Niets gebeurt zonder hogere reden.’ Het heeft mij in elk geval weer bewust gemaakt van mijn eigen authentieke ritme.

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply