Mij is altijd aangepraat dat ik dik was. Ik had ook zulke koosnaampjes. Een oom noemde mij altijd ‘bollie’… Vond ik niet leuk, maar ik wende eraan. Op mijn 18de raakte ik verslaafd aan afslankpillen. Deze zorgden ervoor dat ik geen honger had. Ik at dan dagen achtereen niks. Het advies was wel te blijven drinken, maar ook dat kostte me veel moeite, dus daar hield ik me ook niet echt goed aan. Ik bleef ze slikken tot mijn 21ste; toen kreeg ik een relatie met mijn huidige man en raakte ik zwanger. Ik wilde helemaal niet dat hij wist dat ik dergelijke dingen deed en omdat we toen veel rookten en blowden, werd ik niet meteen dik, totdat ik dus zwanger raakte en met alles stopte.

Toen mijn kindje geboren was, pikte ik het roken en blowen weer op en was er nog niks ergs aan de hand. Ik raakte weer zwanger en stopte dus ook weer met roken en blowen. Tijdens deze zwangerschap was ik constant ziek. Ik kon geen eten zien of ruiken of ik moest al overgeven. Ik verloor dus heel veel gewicht tot in mijn 8ste maand. Ineens was het over en begon ik weer van alles te eten, en binnen een maand vlogen de kilo’s eraan. Ondertussen had ik me ook nog bekeerd tot het christendom en ik was dus niet meer van plan ooit nog te gaan roken, blowen of drinken. Nadat mijn tweede kindje geboren was, ging ik vrolijk door met eten en bleef ik aankomen.

Op den duur paste ik maat 46 niet meer, maar ik bleef me erin proppen, omdat ik weigerde een maat 48 te kopen, maar ik kon er niet onderuit. Toen vertelde een vriendin me dat ze aan Cambridge was begonnen en legde uit wat het was. Ik zei: ‘Dat is niks voor mij.’ Ze liet me lekker in mijn waan en ging door. Ze verloor 22 kilo, en toen ik haar in levenden lijve zag, schrok ik. Nog steeds vond ik het niks voor mij, want stel je voor dat ik honger zou hebben. Ruim een jaar later vertelde ze dat ze nog steeds op haar streefgewicht zat en dus geen grammetje was aangekomen in die tijd. Toen begon het te malen in mijn hoofd en kreeg ik het er niet meer uit. Ik besprak het met mijn man en die zei: ‘Ga er maar voor!’

Op het internet vond ik Karin en ik stuurde haar een e-mail. Ik kreeg geen antwoord, dus besloot ik haar te bellen. Ze was op vakantie en ik kon op 24 september voor het eerst bij haar langsgaan. Ik ging voor het 500-programma, veranderde in een voedseljunkie en kreeg ontwennings­verschijnselen, maar dankzij Karin’s geweldige coaching verloor ik 27 kilo. Toen ben ik gaan afbouwen en bleek ik toch niet tevreden. Nu ben ik 31 kilo afgevallen en ontzettend tevreden en blij met mezelf en Karin. Vanaf nu blijf ik slank!

– Kim-Lee Thompson (31 jaar) –