Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
Rate this post
  • Op een mooie Pinksterdag
    Rate this post

    Kleine kinderen, kleine problemen – grote kinderen, grote problemen. Loslaten: je weet dat het moment ooit komt, maar hoe graag je ze ook wilt laten geloven dat je het kunt, je lichaamstaal zegt iets heel anders…

    Sommige uitvaarten raken mij meer persoonlijk dan andere. Natuurlijk wil je er voor de nabestaanden graag zijn: een steunpilaar, iemand waar ze tegenaan kunnen leunen in de zware tijd van het regelen van een afscheid. Emoties kunnen je echter raken op de meest onmogelijke momenten. Het zit hem soms in een gebaar, een bepaalde geur, een smaak,  en het gaat soms terug naar de kinderjaren; de tijd dat je  zelf nog een kind was en je een tomeloos vertrouwen had  in je ouders.

    Muziek: een pure emotie
    De families die ik begeleid, kiezen veelal de muziek voor de plechtigheid zelf uit. Soms ontbreekt mij de tijd om tijdens de voorbereiding naar de woorden van een muziekstuk te luisteren. Tijdens de dienst kan ik dan enorm geraakt worden door de woorden van ‘Op een mooie Pinksterdag’ van Leen Jongewaard, ‘Dochters’ van Marco Borsato of ‘Geen kind meer’ van Karin Bloemen. De beelden die er dan bij getoond worden, spreken boekdelen en verzachten die emotie niet. Integendeel: ze versterken. Als kind denk je dat alles altijd zal blijven zoals het op dat moment is, en naarmate je ouder wordt, besef je dat wat zo gewoon was verandert. Soms ten goede en soms niet. Programma’s die gaan over het herenigen van familieleden: ze schieten als paddenstoelen uit de grond. Er zal behoefte aan zijn. Mijn manier om te ontladen is het meebeleven van deze programma’s. Het zal je overkomen: je dochter in handen van een loverboy. Je moet er toch niet aan denken? En hoe sterk de moeder op tv ook overkomt, je weet dat ze van binnen huilt. Wat te denken van de vader? Bij de geboorte spreekt hij de woorden al uit dat alle jongens gekeurd zullen worden die een avondje met zijn dochter willen stappen tegen de tijd dat ze 16 is.

    Er is geen garantie
    Maar wat als je die leeftijd van je dochter of zoon niet kunt meemaken? We maken plannen, hebben toekomstdromen en gaan ervan uit dat we 100 jaar oud worden.  Helaas maak ik de laatste tijd te vaak mee dat mensen in de bloei van hun leven de laatste reis moeten maken.  De reis waar we ooit allemaal mee te maken krijgen;  het vallen van ons laatste blad.
    Natuurlijk wordt er een dierbaar afscheid georganiseerd, maar het is niet de droom die wij hadden als kind en zeker niet de droom van je eigen kinderen. Hun eerste vriendje of vriendinnetje, het behalen van hun diploma aan het einde van de middelbare school, hun bruiloft, het moment dat ze zelf kinderen krijgen. Hun vader of moeder is er niet bij en juist op die momenten hebben ze hem of haar het hardst nodig. En er is niemand die die plaats kan innemen.
    Dat speelt er door mijn hoofd tijdens het horen van die muziekstukken en het zien van die beelden.
    Het is zó belangrijk voor nabestaanden om te weten welke uitvaartwensen er zijn. Beslissingen worden dan beter genomen en er is minder twijfel. Je wilt het als kind altijd goed doen in de ogen van je ouders.

    Over Désirée
    Désirée Meisenbourg, uitvaartverzorgster bij Yarden & Meyer Uitvaartzorg, wil mensen graag helpen. Dat kan ze ook niet helpen. Ze vindt het fijn om mensen rust te geven in de hectische tijd waar mensen tegenaan lopen bij het afscheid van hun dierbare. Het geeft haar veel voldoening als mensen na afloop van de plechtigheid maar moeilijk afscheid van haar kunnen nemen en haar in hun hart hebben gesloten, alsof zij een lid van de familie was. Vol passie streeft zij samen met de familie naar het ultieme afscheid, waarbij zij het heel belangrijk vindt dat het een afscheid wordt waarbij het leven van de overledene centraal staat.  Wat was de drijfveer en hoe stond hij of zij in het leven? Vol empathie loopt zij samen met de familie een paar dagen mee in het meest moeilijke deel van hun leven. De familie kan tegen haar aanleunen en stukje bij beetje wordt zo in een paar dagen tijd een afscheid georganiseerd dat recht doet aan hun dierbare.
    Soms is er zijn genoeg; voor Désirée heel vanzelfsprekend.

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply