Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
Rate this post
  • Opa kwam opeens niet meer…
    Rate this post

    Het enige wat we allemaal zeker weten, op het moment dat we geboren worden, is dat we deze wereld ook weer een keer gaan verlaten… Het moment waarop dit ook daadwerkelijk gebeurt en je afscheid hebt moeten nemen van iemand die je zo dierbaar is, is vaak moeilijk en heel erg verdrietig.

    Het proces dat dan volgt, is vaak verwarrend. Je kunt je opgelucht voelen dat de geliefde niet langer hoeft te lijden, en zo voel je weer boosheid, omdat de persoon in kwestie is doodgegaan, dan weer voel je verdriet en eenzaamheid. Kortom: je gedachten en gevoelens schieten alle kanten op. Dit is een heel normaal proces, waar iedereen mee te maken krijgt in het leven. Er staat geen vaste tijd voor het rouwproces, ­simpelweg omdat het voor iedereen anders is. Bovendien zijn de omstandigheden nooit hetzelfde en is ieder mens uniek.

    Een cliënte die bij mij kwam, had het gevoel dat ze bleef steken in haar verwerkingsproces. Alle adviezen die ze van anderen kreeg, volgde ze blind op… Alles wilde ze doen om zich maar wat beter te gaan voelen. Praten over haar verdriet en haar gevoel deed ze niet. Ze was bang dat anderen haar een ‘zeur’ gingen vinden, en dat wilde ze zeker niet! Maar ondertussen werd ze steeds bozer op de hele wereld om haar heen, omdat iedereen voor haar wist te bedenken wat ze moest doen en hoe ze dat moest doen. En ondertussen was ze woest op haar overleden man geworden, omdat hij haar zomaar had verlaten…

    Samen zijn we op zoek gegaan naar de kern van haar probleem en die hebben we gevonden. Op 6-jarige leeftijd was haar opa overleden. Een opa waar ze zó gek op was, kwam ineens niet meer. Door haar ouders werd haar gezegd dat opa er niet meer was en dus ook niet meer bij haar op bezoek zou komen. Daarmee was de kous af en werd er niet meer over opa gesproken. Toen ik doorvroeg, vertelde ze me dat ze zó vaak gevraagd had hoe het nou toch met opa zat. Ze was boos dat opa haar zo in de steek had gelaten. Het heeft een tijd geduurd voor ze in de gaten kreeg dat opa was overleden. Vader en moeder ontweken haar vragen. Toen ik haar vroeg waarom haar ouders dat volgens haar gedaan hebben, gaf ze aan dat haar ouders haar het verdriet wilden besparen. Een actie met de allerbeste bedoelingen van haar ouders, alleen niet goed voor het kind! Gaandeweg het gesprek kwam ze erachter dat ze nu zelf degene was, die dit zichzelf aan deed. Dat zij zichzelf het zwijgen oplegde, nu boos was op haar overleden echtgenoot en eigenlijk op de hele wereld!

    We hebben het onderliggende stuk geïntegreerd en toen dat stuk verwerkt was, kon ze door met dit rouwproces. Goed kijken naar wat zij nodig had, goed gebruik maken van de adviezen van haar omgeving, die haar nuttig leken en met liefde en dankbaarheid terugdenken aan haar ­overleden echtgenoot en vooral… vooruit kijken en ook de mooie dingen van het leven weer zien!

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply