Vorig jaar werd ik benaderd door Tanja, die werkte als secretaresse bij een zorginstelling. Tijdens haar beoordelingsgesprek was haar verteld dat ze niet goed functioneerde. Met name het multitasken was een probleem. Als gevolg van haar chronische aandoening had ze last van vermoeidheid en concentratieproblemen. Uit angst voor ontslag had ze dit nooit met haar werkgever besproken. Nu was ze gedwongen alsnog openheid te geven, maar het vertrouwen van haar leidinggevende was inmiddels dusdanig geschaad, dat Tanja in de ziektewet belandde en op zoek moest naar iets anders. Helaas is dit niet het enige voorbeeld.

Als je ziek bent of te maken krijgt met een chronische aandoening, kom je op een gegeven moment voor de vraag te staan ‘wat vertel ik mijn werkgever?’. Bij een gebroken been is dat duidelijk: die is na een paar weken hersteld, maar bij een chronische ziekte of aandoening ligt het antwoord op deze vraag soms ingewikkelder. Daarom maak ik onderscheid in wat je moet en/of wat je wilt vertellen.

Wat moet je vertellen?
Wat ben je wettelijk verplicht? Hierover kun je informatie vinden op onder andere de website van het UWV. Aan de bedrijfs-/ arboarts moet jij openheid geven over je ziekte en je behandeling. Hij/zij heeft wel medisch beroeps­geheim en mag niet alles doorspelen naar je werkgever. Wel geeft deze arts advies over je inzetbaarheid en arbeids(on)geschiktheid, ook richting UWV. Je bent verplicht om mee te werken aan je herstel en re-integratie.
Voor je werkgever is het belangrijk dat duidelijk is wat je wel en niet kan en waar hij/zij rekening mee moet houden. Zo kan het takenpakket misschien aangepast worden, waardoor het werk lichamelijk minder zwaar is. Soms is het verstandig om minder uren te gaan werken. Meestal wordt eerst gekeken of je terug kan in je eigen functie (al of niet met aanpassingen). Zo niet, dan moeten jij en je werkgever samen kijken naar ander passend werk. Tot zover de plichten…

Wat wil je vertellen?
Dit is vaak lastiger en heeft onder andere te maken met je eigen acceptatie. Ook hangt het af van het contact en vertrouwen tussen jou en je werkgever. Je stelt je kwetsbaar op en weet niet hoe anderen gaan reageren. Toch is mijn ervaring dat openheid het meest gewaardeerd wordt. Dan kunnen anderen namelijk meer begrip voor je opbrengen. Wel is het belangrijk om dit op een neutrale manier te vertellen zonder te veel emoties.

Het is dus belangrijk om zelf goed na te denken wat je wel en niet kan en gesprekken met je arts en/of werkgever goed voor te bereiden. Wat wil jij en wat heb jij nodig om optimaal te presteren, met/ondanks je beperkingen? Hier heb ik Tanja bij geholpen en kan ik mogelijk ook voor jou iets betekenen. Tanja heeft inmiddels een andere baan gevonden die wel past en is weer helemaal happy!