Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
4/4 - (1 stemmen)
  • ‘Rust uitstralen en rust brengen is het eerste wat we doen’
    4/4 - (1 stemmen)

    Op een sombere woensdagmiddag loop ik met een rustige pas over een begraafplaats. Achter mij lopen de kinderen van de man die wij vandaag gaan begraven, en achter hen een lange stoet van familieleden en belangstellenden. In gedachten ga ik terug naar dat eerste moment waarop zij ons in lichte paniek belden: ‘Vader is plotseling overleden. Er moet nú iemand komen!’

    Het leven van deze nog zo fitte man, hoewel reeds achter in de 80, was plotseling voorbij. ’s-Ochtends had hij nog een kop koffie gedronken met zijn buurvrouw. Hij was altijd in voor een praatje en ook altijd actief voor anderen. Zomaar ineens, vlak voor hij naar huis wilde gaan om een boterham te eten, hield zijn hart ermee op.

    Ik kan me voorstellen dat dat een enorme schok is geweest voor de kinderen. Niet alleen de schok van het abrupte einde, maar ook de paniek die ontstaat omdat je niet weet wat te doen. Daarbij is een belangrijke taak weggelegd voor de uitvaartverzorger: rust brengen in zo’n panieksituatie.
    We horen vaak als we binnenkomen: ‘Gelukkig, de man van de uitvaart is er. Nu komt het goed.’ Rust uitstralen en rust brengen is het eerste wat we doen. Op de tweede plaats lopen we alle zaken rondom de uitvaart stap voor stap door. Mogelijkheden aanreiken en adviseren en dan met elkaar de uitvaart gaan vormgeven.

    Als we aankomen bij het graf, tillen de kinderen de kist boven het graf. Ik geef ze aanwijzingen en zie dat ze, ondanks alle verdriet, een glimlach rond hun mond hebben. Want wat is er veel gebeurd deze afgelopen dagen: verdrietige momenten, samen met een lach en een traan terugkijken in de fotoboeken, spanningen door een verschil van mening, maar ook een gevoel van trots dat ze met elkaar hun vader, die altijd voor hen klaarstond, dit mooie, warme afscheid hebben gegeven.
    Als we met elkaar rond het graf staan en alle genodigden een bloem op de kist leggen, voel ik de warmte van de zon die door de wolken heen breekt en licht laat stralen op dit moeilijke moment van afscheid. ‘Kijk!’ Zegt een van de kinderen. ‘Pa laat ons weten dat hij nog steeds bij ons is.’

    Samen lopen we terug naar de uitgang van de begraafplaats. We gaan nog een kop koffie drinken en dan neem ik afscheid. Ook ik ben trots; trots dat we dit samen mogelijk hebben gemaakt, ik en mijn collega’s.

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply