‘Ze was opvallend kalm toen ze me binnenliet’, weet Peter Verheijen nog precies. ‘Een uurtje daarvoor had ze me gebeld of ik wilde komen omdat haar vader zojuist overleden was. Maar wat me vooral opviel was haar dikke buik. Merel was hoogzwanger.’

‘Soms heb je van die uitvaarten die onder je huid gaan zitten. Dit was er ook zo één. Terwijl ik met Merel alles wat rondom het afscheid geregeld moest worden doornam, vertelde zij over de bijzondere band met haar vader. Ik nam alle tijd voor haar. Toen ze 6 jaar was, was haar moeder overleden en sindsdien waren haar vader en zij onafscheidelijk. Groot was de schrik en het verdriet toen bijna een jaar geleden kanker bij hem werd geconstateerd. Ze kregen meteen te horen dat genezing niet meer mogelijk was. Merel woonde destijds samen en raakte vlak daarna zwanger van haar eerste kindje. Helaas hield haar relatie geen stand en een paar maanden geleden trok ze weer bij haar vader in. Daardoor kon ze hem de laatste maanden van zijn leven verzorgen. ‘Papa heeft altijd zo goed voor mij gezorgd en nu kon ik iets terugdoen. Deze laatste dagen waren zo vreemd’, vertelde ze me. ‘Ik zat vaak naast hem, op de rand van zijn bed, met mijn ene hand op mijn buik terwijl ik tegelijkertijd met mijn andere hand de zijne vasthield. Mijn ene hand voelde een leven dat nog aan het begin stond en mijn andere hand voelde een leven dat langzaam uitdoofde. En nu is papa er niet meer. Ik had zó gehoopt dat hij mijn kindje nog zou mogen zien …’, klonk het zacht terwijl een verdwaalde traan een vochtig spoor op haar wang achterliet.’

‘In de week daarna ging ik elke dag even bij Merel langs. Ze stond er helemaal alleen voor, maar hield zich flink. ‘Ik weet precies wat papa’s wensen zijn’, zei ze. ‘Het moet gewoon goed geregeld worden. Ik wil dat hij trots op me is.’ Tijdens de plechtigheid zelf hield ze een korte toespraak voor het kleine gezelschap. Het was een indrukwekkend gezicht om deze dappere, jonge en hoogzwangere vrouw daar zo te zien staan.’

‘De begrafenis van Merels vader is inmiddels drie weken geleden. Vanmorgen lag er bij ons een geboortekaartje in de bus. Merel is bevallen van een gezonde zoon en ze heeft hem vernoemd naar haar vader.
Soms liggen leven en dood zo dicht bij elkaar.’

Uitvaarten verzorgen is niet zomaar een baan. Het laatste afscheid verzorg je met hart en ziel. Een opleiding geeft wel de praktische kennis, maar om wildvreemde mensen meteen te kunnen aanvoelen, heb je wel iets meer nodig. En dat is precies waarin Peter Verheijen en zijn echtgenote Harriëtte Verheijen-Charmant zich hebben gespecialiseerd. Kleinschalig, warm en professioneel.

Wist je dat …
… je je keuzes omtrent je eigen uitvaart nu al kunt vastleggen? Hiermee kun je je nabestaanden veel moeilijke of lastige beslissingen besparen.