Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
Rate this post
  • ‘Spiriblabla’
    Rate this post

    Spiriblabla. Dat dacht ik in mijn jongvolwassen jaren als mensen over spiritualiteit spraken. Daardoor werd de figuurlijke ‘kont’ echt wel eens tegen de ‘krib’ gegooid als ik als ‘spiritueel’ bestempeld werd. Zie het als een soort ontkenningsfase. Kom nou. Daar doe ik niet aan. Dat is voor zwevers. Voor mensen die niet helemaal ‘goed’ zijn.

    Totdat je er later achter komt dat spiritualiteit niets meer is dan een geestelijke levenshouding die zich bezighoudt met het pure bewustzijn. De combinatie van wat gedacht, gevoeld, geweten en ervaren wordt. Wat mij als iets wat geestdriftig persoon toch echt wel bekend klinkt. En dan: leuk dat spiritueel zijn, maar voel je je dan ook gelukkiger? En willen we er niet continu meer van hebben nu we ervan geproefd hebben dat het in ieder van ons zit? Nu het op iedere hoek van de straat verkondigd en geprezen wordt dat innerlijke rijkdom de meest waardevolle is.

    Men is nog wel eens geneigd te zeggen dat door bewust te leven je een staat van gelukkig zijn kunt bereiken, wat impliceert dat spiritualiteit de sleutel kan zijn naar geluk. Oftewel de maakbaarheid van geluk. Mits je bewust leeft natuurlijk, met als gevolg dat wij als samenleving massaal, driftig en hebberig op zoek gaan naar onszelf. Om vervolgens geluk te kunnen ervaren, waarbij we allerlei mensen en middelen aangrijpen om dat te bereiken. Kapitalistische spiritualiteit, wat bij mij meteen de vraag oproept: kun je verslaafd zijn aan innerlijke rijkdom, net als aan uiterlijke rijkdom?

    Meditatie, yoga, reizen, mindfulness, psychologische behandelingen, coaching, alternatieve therapieën en ga zo maar door. O wacht, laten we vooral de tegeltjeswijsheden niet vergeten. Of je nou die nieuwe autobiografie leest, op social media kijkt of bij je tante de wc inloopt: je kunt er niet omheen. Happiness is overal. Zou je denken tenminste, met zoveel bewustzijnde mensen in Nederland. Maar wat als al die wijsheden die we tot ons nemen gewoon als hapsnap worden gebruikt? Als een shotje. Even op­drinken. Daarna nog één. En nog één. Om vervolgens later je niet meer te kunnen herinneren wat en hoeveel je eigenlijk hebt gedronken, en vergeten bent wat je hebt gezegd – trouwens een echte afknapper-. Even is het leuk en intens, en denk je dat je heel de wereld aan kan. Maar het is van tijdelijke aard. Vluchtig. Met als gevolg dat je er weer meer van wilt hebben om in die extase te blijven.

    De menselijke drang naar innerlijke rijkdom begint aardig wat symptomen van een overdosis te vertonen in onze huidige maatschappij. Terwijl we er ons als nuchtere Nederlanders toch echt bewust van zijn dat ‘te’ nooit goed is. We zouden dus theoretisch gezien ‘beter moeten weten’. Zouden we om te beginnen niet eerst goed voor onszelf moeten zorgen? Want doen we dat eigenlijk wel, dat goed zorgen voor onszelf?

    Maar andersom zie je dat spiritualiteit uitgebuit wordt, er economisch ingespeeld wordt op de hype, op de behoefte aan innerlijke rijkdom, zodat we meer gaan consumeren onder invloed van emotionele manipulatie, terwijl de emotionele instabiliteit in de samenleving toeneemt.

    Zijn we onszelf tegenwoordig niet gewoon te serieus gaan nemen? Al die gedachtes, gevoelens en ervaringen? En het leven daarbij in? De ‘spiriblabla’ gedachte van vroeger is zo gek nog niet. Een beetje meer ‘spiriblabla’ ten opzichte van jezelf mag best. Breng rust, structuur en regelmaat in je primaire behoeftes. Eet, drink, sport, dans, seks en bewonder. Zoals een ouder tegen zijn kind zou zeggen: ‘Van goed eten word je groot en sterk’. Is het eigenlijk niet zo simpel?!

    – Coco Broeken –

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply