‘Waar word jij gelukkig van?’, vraagt een student Biomedische Wetenschappen mij ­tijdens het filosofiecollege over geluk. ‘Lesgeven natuurlijk.’ zeg ik. ‘O, dus nu ben je heel gelukkig’, zegt hij met een ondertoon waar ik om moet lachen.

Waar ik echt gelukkig mee ben, is een innerlijke vreugde kunnen voelen, los van omstandig­heden. Ik vertel dat ik een jaar erg ziek ben geweest en dat ik desondanks het geluk binnenin mij kon vinden. Me veilig voelen in het leven. Anne knikt naar me: ‘Ik heb even de woorden niet, maar ik herken het.’ Ze vertelt dat ze na een depressie haar basis heeft gevonden in het leven. Floor vertelt haar ervaring: ‘Het is erger om niets te voelen dan pijn of verdriet.’
Geluk, beseffen we, ligt niet in het behalen van grote doelen, maar in een levensgevoel: geluk als weten hoe te leven. Mediteren heeft me bij die bron van weten gebracht. De verbinding maken met mijzelf, met mijn lichaam, was ook de sleutel in mijn helings­proces. Logisch eigenlijk. De positieve werking van meditatie op genezen en welzijn is wetenschappelijk aangetoond. Maar hoe blijf je bij jezelf in een drukke omgeving? Je volgt met je aandacht je ademhaling naar binnen. Je ademt langzaam uit door je mond. Voel hoe je zit op je stoel. Niets hoeft anders dan het nu is. Je geeft jezelf ruimte om aanwezig te zijn. Om te ontspannen. In de meditatiesessie met verpleegkundigen wordt het stil. Een stilte die in je lichaam diepte vindt. Dat noem ik ‘geluk’.