Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
Rate this post
  • ‘Ik was bang en onzeker: hoe zou mijn toekomst eruit zien?’
    Rate this post

    Al sinds ik een klein meisje was, sportte ik fanatiek. Ik vond het heerlijk om actief bezig te zijn en mezelf uit te dagen. Vooral zwemmen vond ik geweldig om te doen en ik haalde heel wat medailles binnen. Toen ik wat ouder werd, besloot ik het wedstrijdzwemmen te verruilen voor een carrière als zweminstructrice. Mijn liefde voor kinderen combineren met mijn passie voor zwemmen. Daarnaast gaf ik zwemclinics voor aankomend wedstrijdzwemmers en lag ik in mijn vrije tijd ook geregeld in het water. Heerlijk!

    Op een dag wees een meisje uit mijn zwemklasje met haar vinger naar mijn rug en vroeg ze: ‘Irma, waarom heb jij zo’n grote vlek op jouw rug? Ik antwoordde dat ik dat niet wist, want eerlijk gezegd bekijk ik mijn rug vrijwel nooit. Ook had ik geen partner die het opgevallen zou kunnen zijn. In de kleedkamer wierp ik onhandig via de spiegel een blik op mijn rug. Ik zag ‘hem’ direct: een vrij grote, donkere moedervlek met grillige randen en een diameter van ongeveer een centimeter. Sinds wanneer zat die daar? En moest ik me hier zorgen om maken? Nog diezelfde dag maakte ik een afspraak bij de huisarts. Die stuurde me direct door naar de afdeling dermatologie, waar ik een week later terecht kon. In die week probeerde ik me niet al te druk te maken, maar toch lag ik ’s nachts wel eens wakker. Wat als deze moedervlek foute boel zou zijn? Ik had er geen goed gevoel bij…

    En dat gevoel klopte. Mijn moedervlek bleek een melanoom en dus een kwaadaardige vorm van huidkanker te zijn. Deze diagnose bracht mij voor een paar dagen aan het wankelen. Ik was mijn moeder aan kanker verloren en had hier nog steeds veel verdriet om. Nu was ik zelf aan de beurt…Ik was bang en onzeker: hoe zou mijn toekomst eruit zien? Mijn behandeling startte met het verwijderen van de melanoom, zodat er weefselonderzoek gedaan kon worden. Op basis hiervan kon de definitieve diagnose worden gesteld. Al snel wist ik dat ik van geluk mocht spreken: de huidkanker was niet uitgezaaid! Daar was ik uiteraard ontzettend blij mee. Vervolgens werd een tweede ingreep gedaan: het verwijderen van het litteken samen met het omliggende, gezonde weefsel. Het doel hiervan was voorkomen dat de ziekte terug zou keren.
    Het is nu drie maanden geleden dat mijn melanoom is verwijderd. Ik moet nog iedere drie maanden gecontroleerd en dit zal de komende vijf jaar nodig zijn. Inmiddels lig ik weer dagelijks in het zwembad en geniet ik weer van mijn leven zoals voorheen. Wél controleer ik mijn huid nu regelmatig op veranderingen en bij twijfel schroom ik niet om de huisarts te bezoeken. Ik heb echt geleerd van deze verontrustende ervaring!

    Ik wil alle medewerkers van de Mauritsklinieken Utrecht ontzettend bedanken voor hun inzet en toewijding. Ze hebben een plekje in mijn hart gekregen. Zonder hen was ik een stuk verder van huis geweest. Dank jullie wel!

    – Irma (39) uit Utrecht

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply