Mijn man heeft kanker. De fysieke en mentale druk voor ons beiden is enorm hoog. Veel ziekenhuisafspraken en -opnames, behandelingen, leefomstandigheden thuis aanpassen, bezoek regelen en mensen informeren. Ik, als partner, heb daarnaast nog een baan, doe het huishouden, doe boodschappen en nog zoveel meer.

Alle ballen moeten in de lucht gehouden worden, terwijl we allebei overspoeld worden door emoties, gedachten, gevoelens en angst. Dan is er voor mij, als partner, geen tijd om nog aan mijzelf toe te komen. Ik heb in het verleden ook al het nodige meegemaakt. Ik dacht: als ik alles goed op de rails heb staan, dan komt het weer goed. Ik kan het nu ook weer zelf. Er kwam echter een hevige teleurstelling: de kanker bij mijn man kwam eerder terug dan gedacht. Toen is mijn ‘lampje’ uitgegaan en kwam ik ziek thuis te zitten. Mijn werk heb ik moeten stilleggen. Mijn hele wereld stond op zijn kop. Mijn hoofd was zó vol! Ik ben gaan nadenken over alles, en het werd voor mij duidelijk dat ik er met iemand over moest praten. Niet die fijne (schoon)zus, vriendin of collega waar ik al zoveel mee deel, maar een professional die weet waar ik het over heb en wat ik doormaak. Met elkaar situaties uit de praktijk bespreken en samen kijken hoe ik daar in de toekomst beter mee kan omgaan. Via het ziekenhuis ben ik gewezen op PsYvon. Ik ben blij dat ik over die drempel ben gegaan en die professionele psychologische hulp heb ingeschakeld! De persoonlijke gesprekken hebben mij geholpen om weer ruimte en rust te krijgen in mijn hoofd. In kleine stapjes heb ik geleerd mijn grenzen te ontdekken en aan te geven. Uiteindelijk heb ik een gevoel van aanvaarding van het leven gekregen, met alles wat daar op dit moment bij hoort. Ik voel mij in weer in staat om ook dit traject, hoe zwaar het ook is, weer aan te kunnen.