Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
4/4 - (1 stemmen)
  • Welk gedrag laat je zien aan je kinderen?
    4/4 - (1 stemmen)

    ‘Parting is such sweet sorrow’ / ‘Scheiden is zulk een zoete smart’ (‘Romeo & Juliet’, Shakespeare) Shakespeare zat verkeerd: het is zuur en breekt je hart.

    Wiens hart wordt er nu gebroken? Vaak is scheiden de enige uiterste optie voor stellen die een andere  verwachting hadden toen ze aan de relatie begonnen.Wanneer er kinderen op de wereld zijn gezet tijdens de relatie of uit voorgaande relaties mee zijn gekomen, dan wil iedere ouder het beste voor de kinderen, zeggen ze.In de praktijk zie ik de best bedoelde acties heel erg verkeerd uitpakken voor de kinderen die getuige zijn van dit scheidingsproces. Kinderen krijgen meer mee dan je zou willen.

    De manier waarop (gescheiden) ouders met elkaar  omgaan en hoe ze met conflicten omgaan, is het voorbeeld dat kinderen krijgen en wat ze gaan imiteren. Het is gezond om af en toe ruzie te maken zolang het uiteindelijk ook weer bijgelegd wordt in het bijzijn van de kinderen. Ruzie kun je zien als een uit de hand gelopen assertiviteit tussen twee mensen. Kinderen mogen nooit de dupe zijn van conflicten tussen volwassen mensen. Zadel je kind nooit op met een volwassen probleem waar het niet aan toe is of waar je kind een gevoel van onmacht door krijgt. Kinderen voelen zich dan medeverantwoordelijk voor het oplossen van het conflict. Als het uiteindelijk mislukt en de ouders gaan scheiden, kan het kind het idee krijgen dat het zijn of haar schuld is.

    Mike
    Zo ook Mike (gefingeerde naam). Zijn ouders zijn gescheiden toen hij op de lagere school zat. Hij is bij zijn moeder en haar nieuwe vriend opgegroeid en kwam iedere 14 dagen in het weekend 48 uur bij zijn vader, broer en zus. Op een gegeven moment wilde hij niet meer zo vaak bij zijn vader op bezoek. Het begon van 1 keer per maand naar een paar keer per jaar. Zijn vader  heeft dat nooit begrepen en heeft er nooit antwoord op  gekregen. Toen ik daarop doorvroeg, bleek dat Mike zijn vader geen verdriet meer wilde doen op zondagavond 8 uur als hij teruggebracht werd naar zijn moeder.
    Hij vond het fijn bij zijn vader en was op vrijdagavond al verdrietig om de zondag die komen ging. Mike was toen 11 jaar. Zijn vader was een artistieke binnenvetter die geen conflicten aanging en nooit kwaad sprak over zijn ex die hem verlaten had. De moeder van Mike daarentegen sprak vaak over ‘die loser die zich jullie vader noemt’. Zijn vader leefde een teruggetrokken bestaan en stierf na een kortstondig ziekbed. Nu is Mike een volwassen man en hij heeft moeite met zichzelf en met de conflicten in zijn huwelijk. Mike verwijt zichzelf van alles als hij terugdenkt aan zijn kindertijd. ‘Had ik maar… Wist ik maar… Kon ik maar…’ Hij voelt zich soms onberekenbaar als hij zich gekrenkt voelt door familie of echtgenote en hij trekt zich vervolgens terug om tot bezinning te komen. Zijn echtgenote is als een prinsesje opgevoed en kan moeilijk omgaan met zijn verlies en verdriet. Zij doet alsof er niks aan de hand is en houdt de schijn naar de buitenwereld hoog.

    Sneeuwbaleffect
    Hun kleine kinderen zien dit allemaal gebeuren en voelen veel meer dan ze kunnen begrijpen. Ze gedragen zich aanhankelijk naar de ouder die het meest verdriet heeft en dat leidt tot jaloezie van de andere ouder. Je kunt je het sneeuwbaleffect voorstellen als dit zo door blijft gaan.
    Het ellendige gevoel door onrecht en onmacht maakt  zowel kinderen als volwassenen radeloos.
    Welk voorbeeldgedrag bieden we onze kinderen? Wat voor type mens, collega, partner, vriend of vriendin leveren we met ons gedrag af aan de maatschappij? Hoe gaan mijn kinderen om met relaties, conflicten en met zichzelf?  Nu en later?

    Verandering in gang zetten
    Ik ben gespecialiseerd in het onderzoeken van oud gedrag om uiteindelijk met nieuw gedrag de verandering in gang te zetten. Vaak na een aantal sessies begint de bewustwording. Van bewustwording naar controle of beheersing van je  prikkels om vervolgens je toekomst te beïnvloeden.  Op zich een logisch pad.
    Ik zie in mijn praktijk regelmatig cliënten die assertiever willen worden, bijvoorbeeld na een overspannenheid of bij relatieproblemen. Ik leer ze te ontdekken dat grenzen aangeven en duidelijk zijn uiteindelijk gepaard gaat met voorspelbaar worden voor anderen.
    In de relatie die de cliënt heeft met de partner vraag ik vooraf hoe en waar deze partner in dit herstelproces staat. Wanneer de één zich verder ontwikkelt, is het noodzakelijk dat de ander meebeweegt naar de toekomst die anders  gaat worden.

    Gedrag roept gedrag op. ‘Je kunt je niet niet-gedragen, dus kun je niet niet-communiceren’ (Watzlawick 1967).
    Bij bewustzijn van aanwezigheid, geeft elk gedrag informatie.

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply