Sommige kinderen kunnen snel en heftig boos worden en gaan schreeuwen, schoppen of slaan. Hun gedrag is naar buiten gericht. Andere kinderen worden boos op zichzelf en sluiten zich af van de buitenwereld. In beide gevallen laat het kind gedrag zien dat een duidelijk beroep doet op de ander. Je kunt niet om hun boosheid heen, maar het geeft je als ouder ook gevoelens van machteloosheid. 

Ouders willen een oplossing: ‘Help mijn kind minder vaak boos te worden en geef ons tips en adviezen!’ Meestal hebben ouders met hun kind al verschillende dingen geprobeerd. Maar ergens wordt de kern niet geraakt en vervallen ouders en kind in oude patronen.

Het is van essentieel belang om het gedrag en de emoties van het kind in het licht te zien van de gehele dynamiek binnen een gezin en omgeving. Wat doet het gedrag met de ouders zelf? Wat levert het gedrag het kind op? En wat gaat er vooraf aan het gedrag?

Boosheid (maar ook bijvoorbeeld angst en verdriet) is eigenlijk een verpakking van allerlei gevoelens die het kind niet goed kan verwerken en benoemen.

In mijn praktijk ga ik samen met het kind op een speelse en lichaamsgerichte manier op zoek naar dat wat er van binnen leeft. Woorden zijn daarbij niet nodig. Pas als de onderliggende processen van het gedrag (h)erkend worden, kun je voor je kind een veilig baken vormen en afgestemd reageren, en is je kind in de mogelijkheid om ander gedrag aan te leren.