Enige tijd geleden ontving ik een sollicitatiebrief. Een mevrouw had mij aan het werk gezien en wilde ‘dolgraag’ bij mij komen werken. Dit werk was volgens haar ‘echt iets voor haar’. Leuk om te horen natuurlijk. Ik heb haar brief aandachtig gelezen en daarna haar CV. En toen schrok ik toch een beetje.

Het CV was enorm. Niet zozeer met opleidingen, maar wel met allerlei activiteiten die mevrouw door de week allemaal ondernam. Luizenmoeder, voorleesmoeder, oppas-/ overblijfmoeder, verkeershulp bij school, activiteitenbegeleidster op de school van haar kinderen, vervoerder voor kinderen naar de sportclubs… Ze sportte, bakte veel, zat nog bij een aantal clubjes en hield van haar man en 3 kinderen. O ja, ze was ook een soort van mantelzorger voor haar moeder.
Inmiddels ging ik mij afvragen waar ze dan ook nog de tijd vandaan ging halen om bij mij te komen werken. Toen heb ik haar profiel op Facebook eens bekeken. En ook daar was het een drukte van belang. Aan foto’s en selfies geen gebrek, evenals het aantal vrienden. Enigszins jaloers op haar energie was ik wel. Alleen vroeg ik me toch een klein beetje af hoeveel tijd en aandacht ze voor haar kinderen, maar ook voor zichzelf had.

Wat ik mij dan ook steeds vaker afvraag, is het volgende. Veel vrouwen (dit alles geldt trouwens ook voor mannen hoor!) willen heel graag een gezin. Huisje, boompje, beestje en gelukkig zijn. En dan gaat die wens in vervulling. Het is zeer zeker niet vanzelfsprekend, dus mag je dankbaar zijn dat het bij jou dan wel allemaal lukt. En dan. Dan is alles er. Huis, man, auto, kinderen. Dan denk ik met mijn beetje verstand dat zo’n ouder dan ook al haar energie in dit gezin steekt. Maar helaas zie ik steeds vaker dat men overal mee druk is, behalve met de kern. Kijk eens om je heen. Op straat. Mensen wandelend met de kinderwagen of de hond, telefoon in de hand. Continu appen, Facebooken, bellen, mail nakijken, Instagrammen, wie weet wat nog meer. Bijna omvergereden worden. Maar geen aandacht voor het kindje of de hond. Het is toch heel erg dat een bekend theemerk hierover een reclame moet maken die zo enorm waar is dat het bijna pijn doet? Dat een kind aan een moeder moet vragen om de telefoon uit te zetten, 1 uur of zo per week? Zodat ze aandacht voor haar kind heeft? Samen eten, maar dan wel allemaal een telefoon in de hand. Niet op vakantie gaan naar oorden waar geen wifi is. Druk zijn met alle social media, shoppen, werk, de laatste trends achterna. Maar het ouderwetse ‘rust, reinheid en regelmaat’ zie je niet meer terug.

Natuurlijk was het vroeger heus niet allemaal beter. Maar men had wel meer aandacht voor elkaar. Men sprak met elkaar. Wie herinnert zich niet het thuis komen waar de thee met koekjes klaarstonden? Even aandacht, de dag doorspreken. Of ’s avonds, als de kinderen in bed lagen, even met elkaar praten en vragen hoe het met de ander is. Of gewoon eens lekker op bezoek gaan bij vrienden of de telefoon pakken en een lang en gezellig gesprek voeren. Of eens een avond voor jezelf. Lekker in bad, maskertje op gezicht, lekker boek erbij met een glaasje lekkers. Tijd voor ontspanning, tijd voor elkaar. Aandacht. Dan maar niet zoveel gezellige berichten op Facebook. Maar wel gezelligheid thuis.

Ik weet het: het lijkt een klaagzang van een oude vrouw, maar lieve mensen, wat zou ik graag wat minder telefoons en blije berichtjes zien op social media en wat meer echte gezichten. En echte stemmen. Wat meer aandacht voor elkaar. Dan zouden we elkaar, denk ik, wat meer begrijpen. En is er meer rust. Dus meer tijd. Tijd voor aandacht. Voor jezelf, je gezin, je naasten. En dat is volgens mij nog altijd de kern van ons bestaan. Zie jezelf, zie elkaar en geniet met elkaar van de kleine dingen. De tijd vliegt al zo; laten we er dan zelf invloed op uitoefenen door af en toe een ‘internetvrij moment’ in te lassen en ouderwets te gaan Monopolyen, sjoelen of rauzen in het bos.

Die mevrouw? Die heb ik een lieve brief toegestuurd waarin ik haar heel veel succes wenste met al haar goede werk bij iedereen, maar dat ik geen functie vrij had. En toen ben ik zelf maar weer hard aan het werk gegaan. Met de telefoon in de aanslag…

En tot zover, geniet van het goede en het leven. En van een mens…