Ik maak het vaak mee tijdens uitvaartdiensten: het ophalen van dierbare herinneringen. Kostbare momenten met de overledene worden door de ­nabestaanden met elkaar gedeeld. Vaak tijdens
een toespraak, soms in een intieme setting, heel persoonlijk.

Eigenlijk zijn we alle dagen bezig met het maken van nieuwe herinneringen. Voor later. En dat hoeven helemaal geen grootse dingen te zijn. Nee, het zijn vaak de kleine dingen die het doen. Zo vertelde een jonge vrouw mij laatst over haar herinneringen aan haar zojuist overleden oma. Ze had altijd zo genoten van de logeerpartijtjes. Zij mocht altijd zelf kiezen wat ze wilde eten (en meestal werden er door oma dan poffertjes gebakken), ’s avonds mocht ze langer opblijven, ze sliep bij oma in het grote bed en de volgende ochtend mocht ze net zo lang in haar pyjama rond blijven lopen als ze zelf wilde. Logeren bij oma was voor haar altijd een groot feest. Het is maar een simpel voorbeeld, maar de herinnering bracht een warme glimlach op haar gezicht.

Het leven is het waard om geleefd te worden, want soms kan het ineens voorbij zijn. Zo was ik laatst bij een vrouw die haar dochtertje had verloren. Zo’n jong leven dat zó vroeg afgelopen is… Verschrikkelijk. Het geeft maar weer eens aan dat er weinig zeker is in het leven.

Het heeft mij geleerd om bewuster te leven. Leef je leven met volle teugen, genieten van de mooie dingen en maak tijd voor de mensen om je heen. Omarm het leven.