Per jaar krijgen ongeveer 70.000 kinderen te horen dat hun ouders uit elkaar gaan. De meeste ouders zijn in staat om de juiste regelingen te treffen en daarbij de belangen van hun kinderen voorop te stellen. Dan lukt het kinderen meestal wel om te wennen aan een andere woonomgeving, om te leven in twee huizen en zich, na verloop van tijd, open te stellen voor de eventuele nieuwe partners van hun ouders. In ongeveer 20% van de echtscheidingen verloopt het helaas minder goed en soms monden die scheidingen uit in een langdurig echtscheidingstraject, ook wel ‘vechtscheiding’ genoemd.

Manon Renken, advocaat en scheidingsmediator bij De Familiekamer: ‘Als familierechtadvocaten streven wij ernaar om dergelijke vechtscheidingen te voorkomen. Dat doen we op verschillende manieren. Wij bieden bemiddeling (mediation) aan en proberen de ouders zodoende samen aan de gesprekstafel te krijgen. Als dit niet mogelijk is, bespreken we met de andere ouder en zijn of haar advocaat of het mogelijk is om met z’n vieren te praten. Dan organiseren we een ‘viergesprek’. Soms gaat daar een overleg tussen alleen de advocaten aan vooraf, om zonder de emoties van de ouders af te tasten waar de, vaak dieperliggende pijnpunten, mogelijkheden en onmogelijkheden liggen. Soms praten we eerst over de financiën, als de emoties rondom de kinderen nog te veel aan de oppervlakte liggen. Door meer grip te krijgen op de financiën en de juridische gevolgen van de echtscheiding, kan de nodige rust worden gecreëerd. Dan blijkt er vaak toch ruimte om te praten over wat goed is voor de kinderen.’

Afspraken
‘Uiteindelijk is het opstellen en ondertekenen van een ouderschapsplan het doel. Hierin komen de afspraken te staan die op de kinderen betrekking hebben. Dan bespreken we ook altijd met de ouders hoe ze de kinderen over hun besluit om te gaan scheiden kunnen vertellen. We raden altijd aan om dit samen te doen, op een leeftijdsadequaat kindniveau. Zo’n gesprek noemen we ook wel het ‘paraplugesprek’.’

Manon besluit: ‘Ook al zijn wij advocaten, wij zien het als onze taak om bij echtscheidingen, met of zonder kinderen, te proberen buiten de rechtszaal te blijven. Daar blijft een hoop verdriet en negatieve spanningen mee bespaard.’

Het ouderschapsplan
In het ouderschapsplan kan van alles aan de orde komen dat op de kinderen betrekking heeft. Elke scheiding is echter anders en vraagt om op maat gemaakte afspraken. Minimaal dient het ouderschapsplan op drie punten afspraken te bevatten:

– de verdeling van de zorg en opvoeding (de zorgregeling en verblijfplaats)
– hoe de ouders elkaar informatie geven over belangrijke onderwerpen, zoals schoolkeuze en medische ingrepen
– de kinderalimentatie: het financiële aandeel van beide ouders in de kosten van de verzorging en opvoeding