Een ingrijpende gebeurtenis, zoals kanker, rouw of een scheiding, heeft een enorme impact op het hele gezin. Ook de naasten krijgen te maken met allerlei gevoelens, angsten en vragen waar ze misschien nog nooit eerder mee geconfronteerd zijn.

Onbedoeld en onbewust kan een kind ondergesneeuwd raken in de chaos die ineens heerst binnen een gezin. Ook hebben we van nature de neiging om kinderen te beschermen tegen alle ellende. Dat is logisch, maar voor een kind kan het lastig zijn om dan naam te geven aan al zijn eigen emoties.

Voor iedereen
Thea van Drie is als paardencoach onder andere gespecialiseerd in het coachen van kinderen. Ze helpt kinderen die worstelen met uiteenlopende kwesties, zoals hulp vragen en het omgaan met emoties. Ze vertelt: ‘Coaching door middel van paarden is geschikt voor iedereen. Ook wanneer je ziek bent of wanneer één van je dierbaren ziek is. Een paard geeft inzicht in de manier waarop je communiceert en contact maakt. Op die manier kan het dier je echt een spiegel voorhouden.’

Directe feedback
‘Niet alleen ingesleten patronen of weggestopte gevoelens worden zichtbaar, maar ook talenten kunnen herkend en ingezet worden. Doordat je direct ervaart wat je anders kunt doen in je verbale en non-verbale communicatie, zul je niet snel terugvallen in oude patronen. Als coach observeer ik de sessie en vertaal ik de reactie van het paard. Ook ga ik in gesprek met de deelnemer, in dit geval het kind, over wat zich in het contact met het paard afspeelt. Daarbij wordt steeds de koppeling gemaakt met de huidige situatie van het kind.’

Weerbaarheidstraining
‘Voor kinderen bieden we een speciale weerbaarheidstraining aan. Tijdens deze training gaat het kind in een klein groepje aan de slag met positief denken, ontspannen, nee zeggen, omgaan met kritiek, plagen, pesten en het oefenen van sociale situaties. Ook de vraag ‘wie mag ik zijn?’ staat centraal. In het geval van rouw en verlies is dit onderdeel erg belangrijk. Een kind leert emoties herkennen, eigen gevoelens beter uitdrukken, hulp vragen en zelfvertrouwen en vertrouwen in anderen krijgen. Ook aan het doorzettingsvermogen wordt gewerkt.’

Troost
‘Door te oefenen met een paard leert een kind hoe ze situaties anders kunnen benaderen, anders over dingen na kunnen denken en hoe ze met opgeheven hoofd nieuwe uitdagingen kunnen aangaan. Je kind is meer in verbinding met zichzelf en met anderen.’ Een paard heeft instinctief kuddegedrag en kan daardoor goed inspelen op emoties, ook van mensen. Hierdoor kan het dier ook een enorme troost zijn voor kinderen. Thea: ‘Een paard accepteert je zoals jij je op dat moment voelt. Op het moment dat een kind verdrietig is, zien we dat een paard troost biedt door bijvoorbeeld bij het kind te gaan staan, te knuffelen, over de wang te likken of in het gezicht te blazen. Dat is enorm bijzonder om te zien.’

‘Door contact met paarden heb ik ontdekt wat ertoe doet’
Paarden blijven op verschillende manieren op mijn pad komen. Ik ben opgegroeid tussen paarden en pony’s en heb op hoog niveau paardensport beoefend. Door contact te hebben met paarden, heb ik zelf ontdekt wat er echt toe doet. Deze ervaring gebruik ik in mijn paardencoachsessies. Verder heb ik veel werkervaring opgedaan op het gebied van leidinggeven en jeugdzorg. Ook heb ik de opleiding ‘coachend leidinggeven’ en de NLP paardencoachopleiding gevolgd. Ik word ontzettend blij van het coachen van mensen en teams. Hierdoor kom je niet alleen meer met jezelf, maar ook met de ander in verbinding. Door het inzetten van paarden bij deze coachingssessies is het als het ware alsof je de spiegel van je ziel tegemoet treedt.

Voorbeelden van thema’s waaraan je samen met een paard kunt werken:
– natuurlijk leiderschap
– vergroten van zelfinzicht
– communicatie
– het stellen van grenzen
– hulp vragen en ontvangen
– omgaan met emoties
– taalontwikkeling
– inzetten van intervisiemomenten
– re-integratietrajecten
– loopbaanbegeleiding

Wist je dat…
… je voor een coachsessie je geen ervaring met paarden hoeft te hebben? Een coachsessie gebeurt namelijk naast het paard.
… paarden communiceren met elkaar door ‘stille taal’, oftewel nonverbale communnicatie?