Je bent 12, 13, 14 of 16 jaar. Druk met het verzamelen van je studieboeken voor in je rugzak. Elke ochtend vroeg opstaan, op tijd ontbijten, op de fiets naar school om klaargestoomd te worden voor een hele schooldag en vervolgens terug­komen met heel veel informatie over allerlei vakken. Druk in het hoofd, ‘Ben ik niets vergeten?’ ‘Heb ik nu alles?’ ‘Waar liggen mijn gymschoenen?’ Kinderen en ouders in rep en roer.

En dan is er één keer per week een uur op de zondagochtend een moment van rust. Kinderen gaan naar de Chinese gym. Je spreekt het uit als ‘tjsie neng tsjie koeng’. Een paar kinderen komen luidruchtig binnen en na een paar minuten staan we in een kring, zwaaien met onze armen om ons heen en voelen we onze voeten stap voor stap. We bewegen langzaam en kijken ook naar binnen in ons lichaam. Waar zitten de longen, het hart, de lever en onze darmen? We stellen ons voor dat we op het strand staan in de blauwe lucht en de zon schijnt op ons hoofd. De handpalmen gaan naar elkaar toe en tussen je handen voel je een Qi-bal. Je opent en sluit de handen, heen en weer, van klein naar groot. Wat voel je dan? ‘Wauw, ik voel tintelingen tussen mijn handen, alsof er draden tussen mijn vingers zitten. Het wordt warm tussen mijn handen. Dat is grappig.’ Dat is dus het voelen van energie. En elke keer als je druk in je hoofd bent of boos of verdrietig, dan doe je de La Qi. Het werkt.