Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
Rate this post
  • ‘Dankbaar voor de steun hier’
    Rate this post

    Over een paar weken wordt Luke 18 en dat betekent dat hij en zijn ouders afscheid moeten nemen van de kinderafdeling van het Isala Vrouw-kindcentrum. Jolanda Kooyman: ‘Dat doet wel wat met ons, want in 18 jaar bouw je een enorme band met elkaar op.’

    Luke werd na 31 weken zwangerschap geboren in Isala. Jolanda: ‘Hij is meervoudig gehandicapt. Levenservaring kan hij opdoen, maar verstandelijk blijft hij 2 jaar. Hij is enorm kwetsbaar; gewoon verkouden is hij nooit. Als hij ziek wordt, weet ik dat ik hem de volgende dag naar Isala moet brengen. De eerste 7 jaar van zijn leven heeft hij bijna constant hier gelegen omdat hij zijn eten niet binnen kon houden. Vanaf het moment dat hij een darmsonde kreeg, werd dat beter en kon ik hem thuis eten geven.’ Na 18 jaar kennen de verpleegkundigen en artsen Luke en zijn moeder goed. Jolanda: ‘Als ik bel met de kinderarts of de afdeling en zeg dat Luke ziek is, kan ik meteen komen. In de loop der jaren is dit wederzijds vertrouwen opgebouwd en deze afspraak gemaakt. Ik heb overigens wel moeten knokken voor deze afspraak.’

    Samen beslissen
    ‘Ik ervaar veel steun van de verpleegkundigen, bijvoorbeeld in de communicatie naar de artsen. Wij nemen samen de beslissingen, zoals over voeding of over medicatie. Als ik al weet dat bepaalde medicijnen voor hem niet gaan werken, dan zeg ik dat. En daar wordt naar geluisterd. Ik merk dat verpleegkundigen mijn input en mijn kennis als moeder van Luke nodig hebben in de zorg voor hem. Ik ken hem als geen ander. Ze vertrouwen op mijn intuïtie als moeder. Daarin is overigens veel veranderd de afgelopen jaren. Ik merkte het verschil toen ik mijn tweede zoon kreeg. Hij werd ook te vroeg geboren, maar op de NICU werd ik veel meer bij zijn zorg betrokken dan 7 jaar eerder bij Luke. Vroeger gebeurde alles wat de arts wilde. Dat is nu niet meer zo en dat voelt goed.’

    Directeur
    Ook Luke voelt zich zichtbaar goed op de kinderafdeling. Stralend kijkt hij naar de verpleegkundigen en vraagt: ‘Mee?’ Om vervolgens met een grote grijns een liedje van Jan Smit te zingen. ‘Hij vindt het hier inderdaad geweldig’, bevestigt zijn moeder. ‘Hij gaat gewoon met plezier naar het ziekenhuis. Lachend komt hij altijd binnen. Luke is hier echt de directeur. Het is fijn dat er zo’n vast team om hem heen staat. Ik ben dankbaar voor de steun hier. Zo laat ik hem ’s nachts met een gerust hart achter. Ik vind het spannend hoe het straks zal gaan als hij overgaat naar de volwassenenafdeling. Maar voor nu zijn mijn man en ik vooral dankbaar dat hij er nog is. Hij is ouder geworden dan ooit was verwacht. Wij zijn enorm trots op hem.’

    Kijk voor meer informatie op isala.nl/kinderafdeling

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply