Laatst had ik een gesprek met een moeder die voor haar dochter aan het informeren was over een dyslexietraject bij mij. De moeder was aan het eind van het gesprek dolenthousiast. Toen kwam haar 11-jarige dochter langs voor een kennismakingsgesprek. 

Uit het gesprek bleek dat ze acteren helemaal te gek vond, en ze had ook al meerdere rollen te pakken in best grote producties. En tja, het lezen op school of de scripts, dat was wat lastig én het ging erg traag. Daarnaast wist ze vaak niet de betekenis van woorden. Zij zag het probleem niet, maar mijn hulp had ze niet nodig. Dit is een goed voorbeeld van het ontbreken van intrinsieke motivatie. Als die er niet is, nou, vergeet het dan maar. En een beloning in het vooruitzicht stellen draagt niet bij aan intrinsieke motivatie.

Haar moeder was teleurgesteld toen ik vertelde dat ik niet met haar dochter aan de slag kon. Zonder intrinsieke motivatie kun je niets! Ik kan kinderen stimuleren, maar de motivatie moet echt bij het kind vandaan komen. Een tip aan de ouders: als je ziet dat de ­methode die je gebruikt niet aanslaat, stop er dan mee en probeer wat anders! De meeste kinderen met dyslexie zijn vaak gebaat bij een beeldende methode. De visuele kant is vaak heel sterk ontwikkeld, en zodra je dit als ingang gebruikt, bereik je veel meer! Meer weten? Neem contact met me op als je interesse hebt in een andere aanpak van dyslexie.